Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

Rozdanie 32 Rozd. W, po partii: EW	♠ A K 7 ♥ K 10 9 6 2 ♦ Q ♣ J 9 4 2
♠ Q J 10 8 6 4 3 ♥ 8 7 ♦ A J 7 ♣ K		♠ 5 ♥ A Q J 5 3 ♦ K 5 3 ♣ Q 10 8 6
	♠ 9 2 ♥ 4 ♦ 10 9 8 6 4 2 ♣ A 7 5 3

Tak w zasadzie powinna tu wyglądać prawidłowa licytacja. Otwierający ma bowiem rękę wybitnie pikową, nie bezatutową, i powinien fakt ten zaakcentować, skacząc na 4♠ po forsujących 2BA partnera. Można nawet dać rebid 4♠ od razu po 2♥, kiedyś była to dominująca metoda licytacji takich rąk, a i dzisiaj zachowała ona wielu zwolenników. Rebid 4♠ mówił/mówi właśnie o minimalnej co do siły, ale układowej ręce z długim, co najmniej siedmiokartowym longerem pikowym, nie najsilniejszym jednak, czy wręcz – jak to kiedyś definiowano – przestrzelonym. Cóż, aktualna ręka W jak najbardziej do powyższego opisu pasuje. Tyle tylko, iż przeciwko ostatecznym 4♠(W) N zaatakuje singlową ♦D, otwierając w ten sposób (niejedyną) drogę do położenia kontraktu. Jeśli w drugiej lewie rozgrywający zagra w atu, N weźmie ją królem, dopuści partnera ♣A (w lewie pierwszej S doda lawintalową ♦2, będzie bowiem brał pod uwagę ewentualność, iż w pierwszy wist nastąpił w singla) i przebije zagrane przezeń karo. A ponadto weźmie jeszcze asa atu, przeciwnik polegnie przeto bez jednej.

Po takim początku N będzie nawet mógł wywalczyć wpadkę bez dwóch, niczego przy tym nie ryzykując, ma przecież jeszcze ♠A, więc przebitkę karo może z powodzeniem wziąć później. Doprowadzi do tego zagranie w trzeciej lewie w kiera. W będzie musiał zaimpasować w dziadku ♥D i zagrać stamtąd w trefla (bądź ♥A, to jednak ani trochę mu nie pomoże). S wskoczy wówczas ♣A, pośle do przebitki lawintalową ♦10 i chwilę później sam przebije kiera. A to doprowadzi do wpadki bez dwóch.

Tyle tylko, iż rozgrywający powinien dostrzec to zagrożenie i w drugiej lewie zagrać nie w atu, tylko w trefla, tym bardziej iż zabezpieczy go to również przed ewentualnością nieudania się impasu w kierach. S wskoczy wtedy ♣A i pośle do przebitki karo, ale ponadto jego partner weźmie jeszcze tylko ♠A i ♠K, wpadka wyniesie zatem bez jednej. Gdy po przebiciu kara N wyjdzie kierem, rozgrywający zabije w dziadku asem, na ♣D zrzuci z ręki kiera i dopiero teraz zagra w piki…

Nawet jednak jeśli W wpadnie tylko bez jednej, i tak będzie mu mocno nie w smak, bez trudu bowiem dostrzeże, iż w rozdaniu tym jego strona mogłaby łatwo zrealizować 3BA, nawet z nadróbką. Czy jednak taki kontrakt można tu wylicytować? Jeśli już, to chyba wyłącznie w sposób następujący:

Jak widać, w tym celu gracz W musiałby wykonać kilka trafnych posunięć. Powiedzmy, że przeciwko ewentualnym 3BA(E) S wyszedłby w karo. Aby chronić dojścia do ręki z longerem do wyrobienia, rozgrywający dodałby ze stołu blotkę i wziął pierwszą lewę ♦K w ręce, z nieskrywanym zadowoleniem i takąż satysfakcją notując fakt, iż N dodał ♦D. Następnie E zagrałby w piki i spokojnie wyrobił sobie ten kolor. Po pierwszym dojściu pikami N wyszedłby w trefla, ale dzięki istniejącej w tym rozdaniu konfiguracji honorów treflowych rozgrywający miałby już niczym nie zagrożone 10 wziątek – nawet gdyby po ♣A S nie powtórzył treflem; E nie musiałby też impasować ♥K. Zdobyłby pięć pików, trzy kara, kiera oraz trefla.

W protokole rozdania dominować będą wpadkowe 100, a pewnie i 200 po stronie NS, w tak dużym turnieju na pewno jednak niektóre pary WE zapiszą sobie minimaksowe 630 czy choćby 600, a może i – od czasu do czasu – w pewnym sensie podarowane im – 620…

Minimaks teoretyczny:  4BA(WE), 10 lew; 630 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 6 (NS,WE!);

♦ – 7 (WE);

♥ – 8 (WE);

♠ – 9 (WE);

BA – 10 (WE).