Rozdanie 22.

Rozdanie 22 Rozd. E, po partii: EW	♠ 10 3 ♥ K Q 9 8 7 5 4 ♦ ♣ A K 10 9
♠ A 9 8 6 4 ♥ 6 ♦ 6 ♣ Q J 8 6 4 3		♠ 5 ♥ J 10 ♦ A Q J 8 7 4 2 ♣ 7 5 2
	♠ K Q J 7 2 ♥ A 3 2 ♦ K 10 9 5 3 ♣

 Znakomity szlemik kierowy na linii NS. Niestety podział pików 5-1 sprawia, że jest on znakomity tylko w teorii, bo obrońcy mogą wziąć dwie lewy biorąc asa pik i przebitkę w tym kolorze.

 Na pierwszej ręce W z całą pewnością otworzy 3♦. Akcja gracza S nie jest już tak oczywista. Ma on wprawdzie niezłych 13 PC w składzie 5-5, ale jego drugi kolor to przecież kara i coś będzie trzeba z nimi zrobić. Dlatego też wejście 3♠ to rodzaj odzywki sprawdzającej, czy S ma dobrego partnera.

 Po wejściu e-S-a 3♠ gracz W spasuje, a N ze swoim układem 7-4 będzie odczuwał spory dyskomfort. Kartę ma taką, że może mu wychodzić nawet 7♥, ale nie bardzo wiadomo, jak dowiedzieć się czegoś więcej o ręce partnera.

 Z tego też powodu część z graczy zgłosi prostolinijne 4♥ i to raczej zakończy licytację. W zależności od pierwszego wistu (pik lub as karo) N weźmie 11 lub 12 lew.

 Jedyną forsującą zapowiedzią gracza N jest oczywiście zgłoszenie koloru przeciwnika, czyli 4♦. S powie 4♥, a N 5♥. Czy partnerzy zrozumieją się i czy kontraktem ostatecznym nie będzie jednak szlemik pikowy? Nie wiem, a właściwe rozwiązanie takiego problemu licytacyjnego wymaga szczegółowych ustaleń w parze.

 Kolor do gry zostanie jednoznacznie ustalony, jeśli S zdecyduje się spasować po otwarciu 3♦. Wtedy N skoczy w 4♥[WS1] (po otwarciu blokującym przeskok swoim kolorem jest licytacją konstruktywną) i wszystko będzie jasne. S da cue bid 4♠ i, jeżeli W odzywki tej nie skontruje, para NS wylicytuje szlemika kierowego. Wszystkie reflektory skierują się na gracza E, a za chwilę jedna z par wpisze sobie wynik bliski maksowi, a druga bliski zeru.