Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.

Rozdanie 10 Rozd. E, po partii: obie	♠ KT982 ♥ J8752 ♦ J4 ♣ 4
♠ AQJ ♥ A43 ♦ 98732 ♣ J6		♠ 754 ♥ QT ♦ AK65 ♣ 8752
	♠ 63 ♥ K96 ♦ QT ♣ AKQT93

¹ także we Wspólnym Języku, S ma bowiem niebrzydkie 14 PC na sześciu, w zasadzie pełnych, treflach

² kara słabiutkie, ale też pełna odzywka, więc rozdanie to może jeszcze należeć do strony WE (mimo że E zdążył już spasować)

³ we Wspólnym Języku przyrzekają one też 15⁺ PC, ale oczywiście w tej sekwencji nie forsują

albo:

¹ także we Wspólnym Języku, S ma bowiem niebrzydkie 14 PC na sześciu, w zasadzie pełnych, treflach

² kara słabiutkie, ale też pełna odzywka, więc rozdanie to może jeszcze należeć do strony WE (mimo że E zdążył już spasować)

³ we Wspólnym Języku przyrzekają one też 15⁺ PC, ale oczywiście w tej sekwencji nie forsują

⁴ silny czterokartowy fit karowy i wizja krótkości treflowej w ręce partnera kuszą, by przepchnąć się na 3♦

I tak, tam gdzie obiegną 3♣(S), rozgrywający będzie musiał oddać dwa kara, ♠A oraz dwa kiery, wpadnie więc niestety bez jednej. Cóż, po w pełni uzasadnionej karowej interwencji przeciwników niżej zatrzymać się było nie sposób.

Ale poczekajmy… Wielu zawodników E da się niewątpliwie skusić na przepych na 3♦; mają w karcie dziewięć miltonów oraz – przede wszystkim – silny honorowo czterokartowy fit karowy. A partner wszedł przecież do licytacji w założeniach niekorzystnych. Zatem prawo lew łącznych itd., itp., ponadto W może przecież łatwo mieć singla w treflach. A wówczas to właśnie strona WE zazna goryczy takiej samej porażki bez jednej. Przeciwko 3♦(W) N wyjdzie przecież rzecz jasna swoim singlem treflowym, a jego partner zagra trzykrotnie w ten kolor. N przebije/nadbije trzeciego trefla i odejdzie bezpiecznie pozostałym karem. I rozgrywający będzie jeszcze koniecznie musiał oddać pika i kiera (po zabiciu ♠D królem N odejdzie bezpiecznie pikiem). I tak z kolei 3♦(WE) zostaną położone bez jednej za 100.

Protokół rozdania wypełnią zatem przede wszystkim obustronne zapisy wpadkowe w wysokości 100 punktów po każdej stronie. Z zapisów za grę własną natomiast częściej pojawi się 110 po stronie WE, jej 3♦ wypuścić jest bowiem nieco łatwiej niż 3♣ strony NS.

Minimaks teoretyczny: 2♥(NS), 8 lew; 110dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8(NS);

♦ – 8 (WE);

♥ – 8 (NS);

♠ – 7 (NS);

BA – 7 (WE).