Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.

Rozdanie 11 Rozd. S, po partii: -	♠ 84 ♥ Q95 ♦ AQ983 ♣ J95
♠ 976 ♥ AK63 ♦ 754 ♣ Q84		♠ AQ532 ♥ J72 ♦ KT ♣ KT2
	♠ KJT ♥ T84 ♦ J62 ♣ A763

¹ trzecia ręka przed partią, możliwe zatem otwarcie 1♦

² 9 PC z fitem, ale ze względu na sterylny układ 4333 tylko 2♠

albo:

¹ na trzeciej ręce przed partią możliwe jest otwarcie 1♦

² 9 PC z fitem, ale ze względu na sterylny układ 4333 tylko 2♠

³ maksimum odzywki (w ramach istniejących możliwości), raczej bez czterech pików

⁴ układ zrównoważony, tylko pięć pików, a przy tym – mimo tylko 13 PC – nadzieja na 3–4 lewy defensywne

I tak 2♠(E) zostałyby łatwo wygrane, rozgrywający oddałby bowiem tylko dwa atuty oraz po jednej wziątce w każdym z pozostałych kolorów. Na ogół S zaatakowałby ♥8, którą rozgrywający pobiłby ♥A na stole (wyjście na pewno nie nastąpiło spod ♥D, mogło natomiast paść z czterech blotek) i zaimpasowałby piki damą w ręce. S zabiłby ją ♠K i powtórzył kierem. Rozgrywający wziąłby tę lewę ♥K na stole, ściągnął ♠A i odszedł kierem. Po utrzymaniu się ♥D obrońca N zagrałby ♦A i karem, więc po wzięciu tej lewy ♦K w ręceE wyszedłby stamtąd ♣K, czy nawet blotką treflową. Zagrałby bowiem na ♣A u e-S-a, co zresztą byłoby już o tej porze w zasadzie pewne. Udanego impasu ♣W nie potrzebowałby, jako że jednego trefla z ręki mógłby pozbyć się na trzynastego kiera ze stołu.

Tam, gdzie N dałby na trzeciej ręce otwarcie 1♦, także mogłoby się skończyć na 2♠(E) i zapisie w wysokości 110 punktów dla tej strony. Gdyby jednakże S poszedł jeszcze na 3♦, mógłby już zostać skontrowany. Kontrą ta gracz W wskazałby maksimum tego, co do tej pory przyrzekł, a jego partner bez wątpienia zareagowałby na nią maksowym ukarniającym pasem. Okazałoby się wówczas, iż NS przesadzili, i to raczej S, trzecioręczne otwarcie jego partnera było bowiem jak najbardziej uzasadnione. Po ataku w kiera albo ♣t2 broniący mieliby bowiem wówczas szansę na sześć wziątek – tyle tylko, że musieliby otworzyć trefle, zanim przeciwnik wyrobi sobie wziątkę na pika z dziadka. To jednak – przy ♠K W 10 na stole – byłoby dosyć łatwe do policzenia, przeto obrońcy powinni wówczas wziąć dwa kiery, karo, pika i właśnie dwa trefle. Byłoby to równoznaczne z położeniem skontrowanej częściówki przeciwników bez dwóch, za 300, i bardzo wysoką notą dla pary WE.

Nie zmienia to faktu, iż najczęstszym wpisem w protokole tego rozdania będzie 110 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 2♠(WE), 8 lew; 110 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (N!);

♦ – 7 (NS);

♥ – 7 (WE);

♠ – 8 (WE);

BA – 6 (NS,WE!).