Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ QT7 ♥ AT6 ♦ JT2 ♣ JT86
♠ A963 ♥ J93 ♦ Q865 ♣ K3		♠ 52 ♥ Q875 ♦ K743 ♣ 942
	♠ KJ84 ♥ K42 ♦ A9 ♣ AQ75

¹ cztery dziesiątki, i to przy innych honorach, podnoszą wartość tej ręki o około 2 PC – w sumie jej wycena wynosi zatem około dziesięciu miltonów

To jeszcze jeden standardowy kontrakt firmowy, nawet bowiem gdyby odpowiadający zdecydował się tylko na inwit, to jego partner – z solidnymi 17 PC – zaproszenie to z ochotą przyjmie. Przeciwko tej grze obrońca W zawistuje blotką pikową – czwartą najlepszą ♠3. Rozgrywający zrobi zatem impas treflowy – do ręki bezpiecznego przeciwnika W, który nie będzie w stanie podegrać kar, odda też ♠A. I sam będzie już dysponował wymaganymi dziewięcioma wziątkami: trzema pikowymi, dwoma kierowymi, karową i trzema treflowymi. Więcej wziąć nie zdoła, chyba że po dostaniu się do ręki ♣K obrońcy W przyszłoby do głowy wyjść w karo (bo gdyby tak rozpoczął na pierwszym wiście, to zdołałby jeszcze wyrobić i wykorzystać fortę w tym kolorze). Standardowy wpis do protokołu tego rozdania będzie zatem opiewał na 400 punktów dla strony NS.

Po raz drugi z kolei kontrakt został ustawiony z silniejszej ręki i było to niezwykle istotne dla końcowych rozstrzygnięć. Gdyby bowiem w bez atu grał w tym rozdaniu N, to pierwszy wist w karo – podgrywający drugiego asa tego koloru w dziadku – grę tę bezwarunkowo położyłby. Broniący wzięliby bowiem wówczas swoje dwie lewy w kolorach czarnych oraz trzy kara.

Minimaks teoretyczny: 3BA(S!), 9 lew; 400 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 7 (NS);

♠ – 9 (S!);

BA – 9 (S!).