Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

Rozdanie 32 Rozd. W, po partii: EW	♠ KQ3 ♥ KT42 ♦ AJT ♣ T84
♠ J82 ♥ J7 ♦ Q754 ♣ 9652		♠ T954 ♥ AQ63 ♦ 2 ♣ AQJ3
	♠ A76 ♥ 985 ♦ K9863 ♣ K7

¹ niektórzy z polskich graczy dopuszczają z taką ręką wywoławczą kontrę, jest ona bowiem według ich ustaleń ukierunkowana przede wszystkim, bądź nawet wyłącznie, na kolory starsze, moim zdaniem na taką kontrę powinien jednak być w karach co najmniej dubleton; przypominam, że klasyczna kontra wywoławcza – przynajmniej w wersji podstawowej, nieobjaśniającej – obiecuje po co najmniej trzy karty w każdym z trzech kolorów poza kolorem otwarcia

albo:

¹ niektórzy z polskich graczy dopuszczają z taką ręką wywoławczą kontrę, jest ona bowiem według ich ustaleń ukierunkowana przede wszystkim, bądź nawet wyłącznie, na kolory starsze, moim zdaniem na taka kontrę powinien jednak być w karach co najmniej dubleton; przypominam, że klasyczna kontra wywoławcza – przynajmniej w wersji podstawowej, nieobjaśniającej – obiecuje po co najmniej trzy karty w każdym z trzech kolorów poza kolorem otwarcia

² przeogromne ryzyko, partner jest bowiem po pasie, a założenia są dla strony WE niekorzystne, nie polecam zatem raczej graczowi E takiej kontry (a powinna ona wskazywać możliwość gry własnej w co najmniej dwa, a może nawet trzy kolory), przedstawiam jednak hipotetyczny rozwój dalszych wydarzeń, aby pokazać, iż w tym wypadku E spadłby jednak na cztery łapy, a może nawet co nieco na takiej niepolecanej akcji by zyskał

³rekontra siłowa: 9⁺–10 PC

⁴ W nie ma odpowiedniego koloru na ucieczkę, pasuje zatem z nadzieją, że może jakimś cudem uda im się wywinąć z matni; oczywiście o tym, że jest słabiutki, partner (E) będzie dobrze wiedział z tzw. bilansu stołu

⁵ najniższy z kolorów, w które E może grać

⁶ ten pas powinien forsować, z drugim królem S nie może skontrować 2♣, daje zatem szansę partnerowi, aby ewentualnie uczynił to on

⁷ W dołoży przynajmniej przyzwoity fit

⁸ oczywiście N może zaryzykować kontrę z bilansu (na ich linii znajduje się 22–23 PC), skoro jednak partner tych 2♣ nie skontrował (po uprzedniej odpowiedzi 1BA, ma zatem najprawdopodobniej układ 3–3–5–2), to i N – z trzema blotkami – w zasadzie nie powinien tego czynić

⁹ do wyboru: S może spasować na partnerowe 2♥ (które grane byłyby na siedmiu atutach) bądź spróbować poprawić kontrakt na 2BA (z bilansu, S trzyma też trefle) albo na 3♦ (partner nie skontrował 2♣, ma zatem najprawdopodobniej trzy kara).

Oczywiście, stronie NS najbardziej jednak opłaciłoby się te 2♣(E) skontrować, po ataku blotką karo albo pikowym – oraz dalszej starannej obronie – stanęłoby wówczas 500, za bez dwóch, magiczne 200, za bez jednej, byłoby zaś do wyegzekwowania nawet rzucając kartami za siebie; S – z drugim ♣K – na pewno wszakże tego nie uczyni, a i jego partnerowi – z ♣10 x x – nie przyjdzie to łatwo. Najprawdopodobniej skończy się zatem na własnej częściówce strony NS: 2cc, 2BA albo 3♦. Wszystkie są możliwe do zrealizowania, a grającego w kiery zawodnika N definitywnie pozbawiłby lewy dziewiątej jedynie nierealny pierwszy wist małym kierem (!?). Potem broniący mogliby na przykład wziąć ♥A D, dwa trefle oraz wyfortowaną (skrótem treflowym) blotkę atu. Są też rzecz jasna możliwe inne warianty gry, po takim początku zawsze jednak mogłoby się skończyć na tylko ośmiu wziątkach i 110 punktach zapisowych dla strony NS.

2BA(S) mogą zostać zrealizowane, po ataku treflowym rozgrywający musi jednak trafić ♦D, a ósmą wziątkę wyrobić sobie w kierach. Weźmie wówczas trefla, trzy piki, trzy kara i kiera. Jeżeli broniący ♦D nie wyłapie, będzie już leżał, odda bowiem wtedy trzy trefle, karo i dwa kiery. Z drugiej strony, pierwszy wist w karo umożliwiłby zawodnikowi S zrobienie nadróbki, tj. zdobycie dziewięciu wziątek.

Do wygrania są też 3♦(S), tyle że rozgrywający nie może sobie wówczas pozwolić na oddanie i ♦D, i kierowej przebitki – po wyjściu W (po dostaniu się do ręki ♦D) w ♥W. Gdyby zaś na przykład W dał pierwszy wist ♥W, przebił trzecią rundę tego koloru i dopuścił partnera na ♣A, a ten wyszedł w kiery po raz czwarty – to S, aby wziąć lew dziewięć, musiałby przebić w ręce ♦K, a następnie dwukrotnie zaimpasować graczowi W damę atu.

Prognoza: w protokole rozdania dominować powinny wpisy w wysokości 120 dla NS, znajdą się w nim też jednak bez wątpienia i następujące: 110, 140 i 150 (za dziewięć lew na częściówkę bezatutową), a także te solidniejsze: 200 oraz 500 – wszystkie dla NS. Od czasu do czasu, choć może nawet wcale nie tak rzadko, pojawi się w nim również coś dobrego, np. 50 punktów, po stronie WE, na przykład za przegranie przez e-S-a kontraktu 2BA czy 3♦.

Minimaks teoretyczny: 2BA(NS), 8 lew;120 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (N!);

♦ – 9 (NS);

♥ – 8 (NS);

♠ – 7 (N!);

BA – 8 (NS).