Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

Rozdanie 16 Rozd. W, po partii: EW	♠ Q874 ♥ Q ♦ K852 ♣ Q984
♠ AJ963 ♥ KJ64 ♦ Q3 ♣ JT		♠ K52 ♥ 8753 ♦ 974 ♣ K53
	♠ T ♥ AT92 ♦ AJT6 ♣ A762

¹ w takiej sekwencji po – bezpośredniej kontrze wywoławczej partnera na 2♠ przeciwników – 2BA e-N-a powinny być zapowiedzią naturalną, gracz ten nie ma zatem możliwości zgłoszenia takiej zapowiedzi w znaczeniu wywoławczym

Tu N musi zatem wybrać pomiędzy 3♣ a 3♦, co nieraz mogłoby się skończyć kontraktem na siedmiu atutach, mimo posiadania w drugim z kolorów kart ośmiu. Istnieje też możliwość zastosowania w takiej sekwencji konwencji lebensohl, wówczas ewentualne 3♣/♦/♥ e-N-a byłyby zapowiedziami z mniej więcej pełnym pokryciem bilansowym, podczas gdy odzywki sign-off zostałyby przygotowane odpowiedzią 2BA. W tym rozdaniu S spasowałby jednak również na tak zdefiniowane 3♣ czy 3♦ partnera.

Na zdecydowanej większości stołów grudniowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2012 w rozdaniu tym licytacja wygaśnie właśnie w kontrakcie 3♣ czy 3♦ e-N-a, przeciwnicy są bowiem zbyt słabi – i mają tylko osiem pików – aby przepchnąć się na 3♠. Te ostatnie mogłyby już zresztą zostać położone bez dwóch, najprawdopodobniej z kontrą e-N-a, zatem za 500 punktów.

Powiedzmy, że przeciwko rozgrywanym przez e-N-a 3♣ obrońca E wyjdzie bezpiecznie w blotkę kierową. Rozgrywający zabije na stole ♥A, przebije w ręce kiera i odda przeciwnikom pika. A potem przebije w ręce jeszcze dwa kiery, zaś ♦D poszuka w ręce otwierającego licytację gracza W. Bez trudu skompletuje wówczas dziesięć wziątek, a odda tylko pika oraz dwa trefle. I to wyłącznie po starannej grze broniących, jeśli bowiem po opisanym początku – kier do asa, kier przebity w ręce i pik do waleta w ręce E – ten ostatni odejdzie (w czwartej lewie) w cokolwiek innego niż blotka pikowa (!) rozgrywający będzie już w stanie zrobić drugą nadróbkę (tj. skompletować jedenaście wziątek). Jeżeli bowiem prawy broniący w dosyć naturalny sposób zagra wówczas w ♣W, to graczN wstawi z ręki ♣D (!). I utrzyma się nią, gdyż obrońcy E nie będzie w żaden sposób opłacało położyć ♣K. Następnie rozgrywający przebije w dziadku pika, przebije w ręce kolejnego kiera, przebije pika, przebije kiera, zgra ♦A oraz ♣A i zagra ♦W – do ♦D obrońcy W i ♦K w swojej ręce. W dwukartowej końcówce…

… N zdoła wziąć jeszcze jedną lewę karową, trzy karty tego koloru znajdują się bowiem w ręce tego samego obrońcy, który posiada dłuższy fragment atutów. Możliwe są też inne warianty gry, jeśli jednak rozgrywający postawi na coś w rodzaju dwustronnych przebitek, broniący będą musieli być bardzo czujni, aby nie dopuścić do zdobycia przez niego jedenastu wziątek. Ponadto już pierwszy wist w uzgodnione piki – tyle że nie królem, tylko blotką – pozwoli N na zrobienie dwóch nadróbek.

Nieco łatwiej będzie stronie WE ograniczyć do dziesięciu lew rozgrywającego alternatywny wobec treflowego kontrakt karowy.

W protokole rozdania winniśmy się zatem spodziewać przede wszystkim wpisów w wysokości 130 i 150 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 4♣(NS),10 lew albo 4♦(NS), 10 lew; 130 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 10 (NS);

♥ – 7 (WE);

♠ – 7 (NS);

BA – 8 (S!).