Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

Rozdanie 31 Rozd. S, po partii: NS	♠ AK654 ♥ J643 ♦ 85 ♣ T7
♠ 97 ♥ Q82 ♦ AQT764 ♣ K4		♠ 82 ♥ KT975 ♦ KJ ♣ AQ53
	♠ QJT3 ♥ A ♦ 932 ♣ J9862

Nasz System:

¹ 5⁺♥, forsing na jedno okrążenie

² dobre (w ramach istniejących możliwości, tj. po uprzednim pasie) podniesienie z fitem pikowym, sugestia krótkości kierowej

³ minimalna karta w składzie zrównoważonym, wprawdzieN wie, że partner ma singla w kierach, ale raczej nie zdecyduje się na obronne 4♠ ze względu na niekorzystne dla swojej strony założenia

⁴ S odsprzedał już swoją kartę, a ponadto on również widzi założenia

Wspólny Język:

¹ kontra sputnik albo przygotowywanie forsingu na własnym kolorze (kierach albo treflach)

² bilansowo-układowe podniesienie do 3♠

³ 6⁺♦, karta minimalna pod względem siły (inaczej W skontrowałby 2BA)

⁴ negatywne (zapowiedź partnera forsowała do szczebla 3♠)

⁵ nadwyżka honorowa, w pierwszym czytaniu pytanie o zatrzymanie w pikach

⁶ brak stopera w pikach, trzy kiery (z czterema W zalicytowałby w poprzednim okrążeniu 3♥), propozycja gry w ten kolor – gdy partner ma w nim pięciokart albo nawet na siedmiu atutach

^{7, 8} obaj zawodnicy NS pokazali już, co mają w karcie, a założenia są dla ich strony niekorzystne

Na wielu stołach grudniowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2012 skończy się właśnie na końcówce w kiery, na ogół rozgrywanej przez W, ale od czasu do czasu przez E. Jest to zresztą jedyna możliwa w tym rozdaniu do zrealizowania dograna. Broniąc się przeciwko temu kontraktowi, zawodnicy NS odbiorą dwa piki, a potem – najprawdopodobniej – N wyjdzie w trefla. Powiedzmy, że lewa ta zostanie zabita ♣D w ręce E, po czym rozgrywający wyjdzie stamtąd blotką kierową. S będzie musiał wskoczyć swoim singlowym ♥A, po czym w żaden sposób nie zdoła przeciwnikowi zaszkodzić, nawet jeśli wyjdzie następnie w pika, pod podwójny renons. Rozgrywający zagra bowiem kiera do damy w ręce W, a potem w widne karty wyimpasuje obrońcy N pierwotnie czwartego waleta. To już lepiej byłoby zagrać po raz trzeci w piki od razu w trzeciej lewie. Ale i wówczas rozgrywający powinien sobie poradzić – przebiłby bowiem na przykład w ręce (E), wyszedł stamtąd blotką atu, czwartą rundę pików (skoro bowiem broniący powiedzieli a, to należałoby teraz powiedzieć również b) przebił zaś na stole i ściągnął tamtejszą ♥D. Wyszedłby wtedy na jaw rozkład atutów 4–1, przeto rozgrywający musiałby ratować się paradą: ściągnąłby mianowicie dwie (!) lewy treflowe, a następnie grałby kara. I rzeczywiście – pierwotnie czwarty walet atu w ręce N zostałby w ten sposób bezwzględnie wyparadowany. I ta para WE zapisałaby zatem po swojej stronie protokołu 420 punktów, co powinno też być wpisem w protokole tego rozdania najbardziej popularnym.

Tymczasem strona NS mogłaby wziąć dziewięć lew w piki, tyle tylko że – szczególnie po ataku w atu albo w kiera – rozgrywający musiałby natychmiast zagrać w trefla, aby przygotować się do wyrobienia sobie w tym kolorze forty. I to właśnie byłaby jego dziewiąta wziątka. Ponadto zdobyłby bowiem bezproblemowo siedem lew atutowych i jedną kierową. Wynika z tego zatem, iż wyjątkowo – oraz wbrew teoretycznym zaleceniom– zawodnicy NS mogliby tu opłacalnie obronić końcówkę przeciwników w założeniach niekorzystnych. Wpadka wyniosłaby bowiem tylko bez jednej, z kontrą za 200 punktów dla WE. Jak już jednak wspomniałem, takich obron w założeniach niekorzystnych raczej się nie zaleca, a wręcz przeciwnie – także zatem i w tym rozdaniu takie przypadki nie będą miały miejsca zbyt często. Bez wątpienia jednak w protokołach rozdania odzwierciedlające je wpisy w wysokości 200 punktów dla strony WE się pojawią. Ci ostatni na pewno bowiem sami wyżej już nie pójdą, tylko te 4♠ przeciwników skontrują. Będą nawet liczyć na 500, ale tym razem skończy się na jedynie 200 punktach dla WE…

Minimaks teoretyczny: 4♠(NS) z kontrą, 9 lew; 200 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 10 (WE);

♠ – 9 (NS);

BA – 7 (WE).