Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.

Rozdanie 23 Rozd. S, po partii: obie	♠ 52 ♥ Q876 ♦ K952 ♣ J84
♠ AJ973 ♥ AK ♦ AT8 ♣ QT6		♠ KQT ♥ JT52 ♦ J6 ♣ AK97
	♠ 864 ♥ 943 ♦ Q743 ♣ 532

¹ i w tym wypadku można z powodzeniem potraktować tę rękę jako wielkie bez atu, także ze względu na obecność w niej niskich honorów: waleta i dwóch dziesiątek

² 14 PC plus dwie dziesiątki, zatem do pełnego pokrycia bilansowego na 6BA brakuje doprawdy niewiele

albo:

Nasz System:

¹ zachęcające uzgodnienie kar

² cuebid, brak cuebidu w pominiętych treflach

³ zapowiedź typu last train, przede wszystkim przyrzekająca zatrzymanie w treflach; E nie może zalicytować negatywnych 4♠ z ♣A K!, nie jest też jednak na tyle silny, aby samodzielnie wejść w strefę szlemową czy dać cuebid na szczeblu pięciu (5♣)

⁴ blackwood na pikach

⁵ dwie wartości z pięciu plus ♠D plus jeden boczny król

⁶ 6♠ może być lepsze (bezpieczniejsze), pewniejsze, ale w turnieju na maksy z tak gęstą kartą – i przekonaniem, że szlemik jest tu kontraktem dosyć oczywistym – warto zaryzykować 6BA

Wspólny Język:

¹ forsujące, 4⁺♠

² PRO

³ 5⁺♠, a więc silny trefl na tym kolorze, tyle że bez trzech kierów

^{4, 5} cuebidy

⁶ cuebid, brak cuebidu kierowego (teraz E może wejść na poziom pięciu, gdyż wie, że partner ma 18⁺ PC, podczas gdy poprzednio – w podobnej sekwencji – W przyrzekł jedynie 15⁺ PC

⁷ pytanie o asy

⁸ tu: dwie wartości z pięciu plus ♠D plus jeden boczny król

⁹ po takiej odpowiedzi partnera W zdecydował zagrać 6BA, gdyby zaś E wskazał dwa króle, otwierający zapowiedziałby wielkiego szlema – teraz raczej w piki, gdyż byłoby wówczas mocno prawdopodobne, że ręka E da lewę przebitkową, od krótszego fragmentu atutów

Duża karta, zatem prawie każdy duet WE powinien zagrać w tym rozdaniu szlemika. Dlatego też m.in. prowadzący licytację zawodnik W powinien wybrać grę w bez atu, a nie w piki. Jeśli bowiem nawet dwanaście wziątek nie będzie wówczas zupełnie z góry, będzie to kontrakt mocno szansowny. Istotnie, 6♠ jest tu grą lepszą, będzie bowiem można przebić wówczas w ręce E karo, co zagwarantuje dwanaście wziątek. Ale i szlemik w bez atu jest grą całkiem przyzwoitą, szansę na dwunastą lewę dają bowiem wtedy trefle, kara, kiery, a także łączące je w ten czy inny sposób przymusy. Po naturalnym ataku w pika rozgrywający powinien rozpocząć od zagrania kara do ósemki w ręce, a potem zgrać, co tylko się da, i doprowadzić do sytuacji następującej:

Teraz zostałby zagrany z ręki ostatni pik – z nadzieją na nie najgorszą konfigurację trefl bądź przymus podwójny (a ściślej mówiąc, pojedynczy grany techniką przymusu podwójnego): treflowo-kierowy przeciwko N i karowo-treflowy przeciwko S (zwłaszcza gdy N zabiłby ♦8 figurą, wtedy najprawdopodobniej druga figura karowa znajdowałaby się u S i byłby przymus co się zowie).

To teoria, w praktyce zdobycie dwunastu wziątek będzie zupełnie łatwiutkie. Z tego samego powodu wychodzi wielki szlem w trefle, kiedy to można przebić w ręce W – czyli od krótszego fragmentu atutów – trzecią rundę kierów. I to właśnie będzie wtedy trzynasta wziątka.

Najpopularniejszymi wpisami w turniejowy protokół tego rozdania winny jednak rzecz jasna być 1430 oraz 1440 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 7♣(WE), 13 lew; 2140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 13 (WE);

♦ – 10 (W!);

♥ – 11 (WE);

♠ – 12 (WE);

BA – 12 (WE).