Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

Rozdanie 16 Rozd. W, po partii: EW	♠ AJT432 ♥ AT9 ♦ 75 ♣ J9
♠ 6 ♥ 642 ♦ AKT6432 ♣ 65		♠ Q985 ♥ KJ85 ♦ 9 ♣ AQ42
	♠ K7 ♥ Q73 ♦ QJ8 ♣ KT873

Dosyć oczywiste otwarcie 3♦ gracza W wymusi od e-N-a zapowiedź 3♠ i w ten sposób wpędzi stronę NS w akurat daleki od doskonałości kontrakt firmowy. Ponadto niejeden gracz E – mając samodzielną odzywkę oraz zacinki we wszystkich kolorach poza karami oraz świadom faktu, że partner dał otwarcie w założeniach niekorzystnych – te 3BA skontruje.

Także bez kontry W nie powinien jednak wychodzić w kara, tylko zawistować w kiera – z trzykartu. Rozgrywajacy doda wówczas ze stołu blotkę, przeto E weźmie pierwszą lewę ♥K i powtórzy kierem. S utrzyma się wówczas ♥D w ręce i w naturalny sposób weźmie się za piki. (Do wpadki tylko bez jednej prowadziłoby w tym momencie wyłącznie wyjście z ręki ♦D/W!? – aby przerwać przeciwnikom komunikację tym kolorem. Wówczas jeżeli W odegrałby swoje ♦ A K , wyrobiłby rozgrywającemu ósmą wziątkę na drugi honor karowy w ręce, jeśli zaś drugiego kara by nie ściągnął, bezpowrotnie już lewę tę by stracił). E weźmie więc lewę na ♠D i raz jeszcze zagra w kiery. Rozgrywający utrzyma się wówczas ♥A na stole i ściągnie wszystkie pozostałe piki. Tym samym postawi jednak swoją rękę w przymusie, skutkiem czego nie zdobędzie już żadnej innej wziątki. Weźmie tylko dwa kiery i pięć pików, polegnie zatem bez dwóch, za 200 albo nawet za 500!

I to właśnie – 200 dla WE – będzie, obawiam się, najpopularniejszy wpis w turniejowym protokole tego rozdania.

Minimaks teoretyczny: 2BA(NS), 8 lew; 120 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 8 (WE);

h – 6 (NS, WE!);

♠ – 8 (NS);

BA – 8 (NS).