Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 33 Rozd. N, po partii: -	♠ K ♥ 842 ♦ A63 ♣ JT7632
♠ 86542 ♥ JT93 ♦ JT85 ♣		♠ AJT93 ♥ A75 ♦ Q ♣ Q954
	♠ Q7 ♥ KQ6 ♦ K9742 ♣ AK8

¹ sporo punktów, ale mało lew

S ma pewne szanse na położenie gry przeciwników, tak mu się przynajmniej będzie niewątpliwie wydawać. Nie wolno mu jednak dać drugiej kontry, partner mógłby ją bowiem łatwo odnieść, a z równym układem ręki e-S-a szanse, by jego strona wygrała coś na szczeblu pięciu, są mniej niż minimalne. Tym bardziej że istnieje tu jeszcze problem pierwszego wistu. Otóż kontrakt 4♠(E) bezwarunkowo położy tylko i wyłącznie pierwsze wyjście w atu – siódemką, spod drugiej damy (!). Nikt tak raczej nie wyjdzie, zwłaszcza że ma w treflach asa z królem. Tymczasem po ataku małym pikiem N dostałby się później do ręki ♦A i zagrał w kiera. A S po utrzymaniu się ♥D ściągnąłby ♠D i dopiero teraz bezpiecznie odszedł w trefla. W końcówce musiałby więc jeszcze dostać kładącą grę przeciwników bez jednej drugą wziątkę kierową.

Tymczasem rozgrywający przebije pierwszy wist ♣A – taki bowiem bez wątpienia padnie – blotką atu na stole i zagra stamtąd w karo. Powiedzmy, że N prawidłowo wskoczy wówczas ♦A i wyjdzie w kiera. E przepuści, przeto S weźmie lewę ♥D i odejdzie blotką atu. Rozgrywający pobije ♠K asem i przebije na stole trefla, przebije w ręce karo, przebije trefla (od e-S-a spadnie król), przebije karo i w końcówce:

… wyjdzie z ręki ♣D. Jeśli S przebije tę lewę ♠D, to przeciwnik wyrzuci ze stołu ♦W. I w lewie następnej lewy obrońca będzie musiał wychylić się spod ♥K albo zagrać w karo – pod podwójny renons. Kiedy natomiast S zrzuci do ♣D swoje przedostatnie karo, gracz E przebije tę lewę ostatnim atutem dziadka, następnie zaś przebije w ręce ♦W, tymsamym odbierając e-S-owi ♦K – jego ostatnią kartę w tym kolorze. W końcówce…

… rozgrywający wyjdzie waletem atu i wpuści e-S-a na damę w tym kolorze. W dwukartowej końcówce ten ostatni będzie więc w końcu musiał wychylić się w końcu spod ♥K; końcówka pikowa zostanie zatem zrealizowana.

Rozgrywka efektowna, ale też jak najbardziej możliwa do przeprowadzenia. Przecież S da na pewno na otwarcie 1♠ E kontrę, a jego partner ujawni posiadanie ♦A, ♠K oraz ♣W. Gdyby więc miał jeszcze figurę kierową, to raczej by po 4♠ W nie spasował…

Wiele gier 4♠(E) zostanie zrealizowanych, w protokole rozdania pojawią się więc liczne wpisy w wysokości 420, a może też 590 dla WE. Patrząc na ten problem z punktu widzenia przystolikowej rzeczywistości, stronie NS – wbrew temu, co napisałem na wstępie i z czego się wcale nie wycofuję – opłacałoby się zatem powiedzieć obronne 5♣, te bowiem zostałyby położone tylko bez jednej (do oddania pik, kier i trefl), a więc nawet z kontrą jedynie za 100 punktów.

Minimaks teoretyczny: 4♠(WE) z kontrą, 9 lew; 100dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 9 (S!);

♥ – 7 (WE);

♠ – 9 (WE);

BA – 7 (NS).

Analizy przygotował Wojciech Siwiec