Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 17 Rozd. N, po partii: -	♠ J65 ♥ KJ ♦ Q952 ♣ Q873
♠ AQ ♥ AQ76 ♦ K743 ♣ 542		♠ K97 ♥ T932 ♦ J86 ♣ AK9
	♠ T8432 ♥ 854 ♦ AT ♣ JT6

¹ trochę za mało na drugoręczne otwarcie licytacji

albo:

¹ trochę za mało na drugoręczne otwarcie licytacji

² z uwagi na układ 4333

albo:

¹ niejeden gracz E licytację jednak otworzy

albo:

¹ niejeden gracz E licytację jednak otworzy

Niezależnie od tego, czy gracz E na drugiej ręce spasuje, czy da otwarcie 1♣, para WE osiągnie w tym rozdaniu końcówkę – czy to w kiery, na atutach rozłożonych 4–4, czy to w bez atu – z uwagi na mocno zrównoważone układy obu rąk.

Przeciwko 4♥(W) gracz N wyjdzie w trefla albo może – ze względu na siłę koloru – w karo, w tym drugim wypadku S zabije pierwszą lewę ♦A i karem powtórzy, W zabije zaś w ręce ♦K. Tak czy owak, cały problem sprowadzi się do rozegrania kierów. Mało kto wpadnie na pomysł pociągnięcia w pierwszej rundzie tego koloru asa z góry czy też zrobienia wówczas (nieudanego) impasu damą, a następnie pociągnięcia asa z góry – na drugiego waleta. Rozgrywający będą na ogół albo robić dwa impasy: przeciwko waletowi i królowi, najpierw zagrywając ze stołu ♥10, a potem robiąc w ręce impas damą. Przy podziale kierów 3–2 oraz podzielonych figurach taka gra pozwoli na oddanie tylko jednej lewy kierowej. A nawet – przy ♥K W x u e-S-a i ♥8 x u e-N-a – kiera nie odda się wcale i gra będzie mogła zostać zrealizowana z nadróbką. Druga racjonalna metoda to rozpoczęcie pierwszej lewy kierowej blotką ze stołu – do damy w ręce, na okoliczność, iż od e-S-a może wyskoczyć singlowy ♥W czy ♥K. Jeśli jednak dama zostanie zabita przez e-N-a królem, to w drugiej rundzie kierów rozgrywający wyjdzie z dziadka ♥10 – na impas waleta. Wszystkie te rozgrywki spowodują oddanie dwóch wziątek atutowych – na ♥K W sec w ręce obrońcy N. A że ponadto trzeba będzie oddać dwa kara (jeden trefl z ręki W zostanie wyrzucony na ♠K dziadka), kontrakt zakończy się wpadką bez jednej, za 50.

Jak już wspomniałem, aby grę zrealizować, rozgrywający musiałby zagrać ♥A – w pierwszej albo w drugiej (po zrobieniu w pierwszej impasu damą) rundzie koloru. To też mogłoby być jednak nieskuteczne: po ściągnięciu asa rozgrywający mógłby stanąć w drugiej lewie kierowej przed palcówką (czy puścić wkoło ♥10, czy wstawić z ręki damę), zaś zrobienie impasu damą, a potem pociągnięcie asa z góry spowodowałoby oddanie dwóch lew przy ♥K x u e-N-a i ♥W x x u e-S-a.

Podobnie będzie w przypadku kontraktu 3BA. Przeciwko 3BA(W) N wyszedłby najprawdopodobniej blotką karową, a jego partner zabił pierwszą lewę ♦A i powtórzył ♦10. Rozgrywający dodałby z ręki blotkę, a N wziąłby tę lewę ♦D i wyszedł treflem. Wówczas także wszystko zależałoby od rozwiązania przez rozgrywającego kierów – gdyby zrobił w tym kolorze dwa impasy, poległby bez dwóch, oddałby bowiem dwa kara, dwa kiery i dwa trefle. Jeśli jednak po wzięciu drugiej lewy ♦D N nie otworzyłby trefli, W zrobiłby już swoje nawet wówczas, gdyby dwa razy zaimpasował kiery i oddał dwie lewy w tym kolorze. Na tej podstawie wolno nam przypuszczać, że kontrakty 3BA będą realizowane częściej aniżeli końcówki kierowe.

Protokół rozdania wypełnią zatem przede wszystkim zapisy za wpadki – 50 dla NS, znajdą się w nim też jednak na pewno czterechsetki po stronie przeciwnej – za zrealizowane przez nią 3BA. Powinno ich być w każdym razie więcej niż tych o 20 punktów wyższych, tzn. 420 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 4♥(WE), 10 lew; 420 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 9 (WE);

♥ – 10 (WE);

♠ – 7 (WE);

BA – 9 (WE).