Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.

Rozdanie 22 Rozd. E, po partii: EW	♠ JT ♥ JT7 ♦ KQ965 ♣ T83
♠ A8753 ♥ Q3 ♦ 32 ♣ AJ75		♠ Q62 ♥ A94 ♦ AJT8 ♣ 642
	♠ K94 ♥ K8652 ♦ 74 ♣ KQ9

¹ tym razem zwarte 11 PC, wsparte wysokimi blotkami, należy więc otworzyć 1♣

² ♥D jest najprawdopodobniej bezwartościowa, przeto W nie powinien już niczego więcej licytować; nawet gdyby jednak zdecydował się jeszcze na inwit 3♠, odpasuje go jego partner

Na większości stołów licytacja w tym rozdaniu wygaśnie w częściówce pikowej, z ręki W, na szczeblu dwóch albo trzech. N wyjdzie normalnie, czyli ♥W, rozgrywający doda ze stołu blotkę,S weźmie tę lewę ♥K, a W wyrzuci z ręki ♥D (!). Dzięki temu będzie potem w stanie zabić asem w dziadku odwrót karowy, wyjść stamtąd treflem i pobić w ręce asem podłożoną przez S figurę (gdyby jednak S dodał ♣9, rozgrywający musiałby wstawić z ręki waleta!), ściągnąć ♠A (fakultatywnie), następnie zaś zrobić impas ♥9 na stole i na tamtejszego ♥A wyrzucić z ręki przegrywającego karo. Potem zaś powtórzyć z dziadka treflem. Po takiej grze W oddałby tylko kiera, trefla oraz dwa piki i zrobiłby na 3♠ swoje.

Jak widać, wistując w ♥W N wyrobiłby swojej stronie wziątkę w tym kolorze, ale też dałby przeciwnikowi szansę na zdobycie dwóch lew kierowych (i wyrzucenie z ręki kara). Inna rzecz, że po optymalnej obronie – odwrocie karowym, a zwłaszcza niepodłożeniu przez e-S-a figury w pierwszej rundzie trefli – droga do lew dziewięciu wcale nie będzie łatwa. Gwoli ścisłości, N bezwarunkowo ograniczyłby przeciwnika do ośmiu lew w piki, gdyby dał pierwszy wist nie honorem, tylko ♥7 (!?).

W protokole rozdania znajdą się przede wszystkim zapisy 110 i 140 dla WE oraz 100 dla NS, niejedna gra 3♠(W) zostanie bowiem przegrana.

Teoretycznie rzecz ujmując, żelazne są 3♠ z lepszej ręki E.

Minimaks teoretyczny: 3♠(E!), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8(WE);

♦ – 8 (E!);

♥ – 7 (NS);

♠ – 9 (E!);

BA – 8 (WE).