Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.

Rozdanie 24 Rozd. W, po partii: -	♠ KQ85 ♥ J7 ♦ Q753 ♣ 642
♠ 92 ♥ AT652 ♦ AJ4 ♣ K95		♠ T763 ♥ KQ93 ♦ T82 ♣ A8
	♠ AJ4 ♥ 84 ♦ K96 ♣ QJT73

¹ nieco więcej niż na 2♥, ale też odrobinkę za mało na inwitowe 2BA; optymalne byłoby tu konwencyjne podniesienie bergenowskie, wskazujące siłę 7–9 PC z czterokartowym fitem kierowym

^{2, 3} E daje rekontrę (maksimum siły), a potem przepycha się jeszcze na 3♥ (cztery atuty)

Na ogromnej większości stołu ostatecznym kontraktem będą właśnie kierowe częściówki, na ogół na szczeblu trzech. Kiedy bowiem będą gasły 2♥, gracz N na pewno ożywi je kontrą. Wprawdzie kontrakt 3♣, w jakim znajdą się wówczas zawodnicy NS, można by już było położyć bez dwóch, o kontrze nie będzie mowy, także z tego powodu, iż WE mają na swej linii dziewięć kierów. E przepchnie się więc na 3♥.

Przeciwko tej grze N wyjdzie w trefla albo może zaatakuje ♠K. Wszystko jedno – nie wolno mu tylko wyjść w karo, a rozgrywający zrobi jedynie dziewięć wziątek. Będzie bowiem musiał oddać dwa piki i dwa kara. Oczywiście pod dodatkowym warunkiem, że aż do końca gry broniący nie ruszą kar (znów tzw. koloru zamrożonego). Nie da się też zrobić żadnego zapustu, gracze NS będą bowiem dysponowali bezpiecznymi odejściami pikowymi.

Wniosek stąd, iż protokół tego rozdania zdominują bez reszty zapisy w minimaksowej wysokości 140 dla strony WE.

Minimaks teoretyczny: 3♥(WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 9 (WE);

♠ – 6 (NS, WE!);

BA – 8 (WE).