Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

Rozdanie 31 Rozd. S, po partii: NS	♠ 8 ♥ 87 ♦ AQ85 ♣ AQT642
♠ Q9752 ♥ AQ9 ♦ J962 ♣ K		♠ T3 ♥ KT53 ♦ K743 ♣ J73
	♠ AKJ64 ♥ J642 ♦ T ♣ 985

¹ obrzydliwe, szalenie niebezpieczne otwarcie, mimo formalnie 12 PC, stanowczo je odradzam

² kontra negatywna

³ wskazanie góry pasa

⁴ kontra mocno propozycyjna

⁵ z singlem w karach i trzykartowym fitem treflowym S powinien jednakże zejść na 3♣

albo:

Nasz System:

¹ także po uprzednim pasie sztuczne pytanie

² 6⁺♣, brak trzech pików i czterech kierów, minimum otwarcia (ładne minimum to fakt, ale partner jest po pasie, więc o dobrej końcówce nie ma mowy)

³ także S nie widzi raczej szansy na dograną

Wspólny Język:

¹ precisionowskie

² naturalne, 5♠, nieforsujące, mimo posiadania fitu treflowego S próbuje zagrać w tak dobry kolor starszy

³ krótkość pikowa, 6⁺♣

Na zdecydowanej większości stołów skończy się na rozgrywanej przez zawodnika N częściówce treflowej, na ogół na szczeblu trzech. Przeciwko tej grze E wyjdzie najprawdopodobniej ♠10. Nic w ten sposób nie straci, potem jednak – po dojściu do ręki – broniący będą musieli połączyć atu. Najlepszy dla obrony będzie właśnie pierwszy wist treflowy. I on jednak nie przeszkodzi rozgrywającemu w skompletowaniu dziesięciu wziątek, ewentualne drugie połączenie trefli przez E byłoby bowiem równoznaczne z utratą przezeń naturalnej wziątki atutowej. Tak czy siak, gracz N weźmie zatem siedem lew atutowych: albo pięć w ręce i dwie przebitki karowe w dziadku, albo sześć w ręce i jedną karową przebitkę. A ponadto należą mu się ♠A K oraz ♦A.

Najpopularniejszym wpisem w turniejowym protokole tego rozdania winno zatem być 130 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 4♣(NS), 10 lew; 130 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 7 (NS);

♠ – 7 (NS);

BA – 8 (S!).