Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.

Rozdanie 27 Rozd. S, po partii: -	♠ QJ ♥ T86 ♦ JT65 ♣ AT64
♠ T9876 ♥ 5 ♦ Q72 ♣ QJ72		♠ 42 ♥ KQ742 ♦ 98 ♣ K853
	♠ AK53 ♥ AJ93 ♦ AK43 ♣ 9

Nasz System:

¹ można zaryzykować 3BA w oparciu o wnioskowanie, iż partner, który nie ma starszych czwórek ani dużego fitu karowego (z nich podniósłby do 2♦) – posiada wystarczające wartości treflowe

albo:

¹ naturalne, S naukowo sprawdza jakość ewentualnego kontraktu 3BA

² skoro partnerowi o coś chodzi, N musi pokazać fit karowy

³ co najmniej quasi-naturalne, niepokój o trefle

⁴ w kontekście całości N wybiera do gry kara, wyklucza też jakiekolwiek aspiracje szlemikowe

Wspólny Język:

¹ pytanie o układ ręki odpowiadającego (możliwe też: silny trefl na karach)

² układ 2–3–4–4

³ uzgodnienie koloru: w pierwszej kolejności badanie szans kontraktu 3BA (możliwa też ręka szlemikowa)

⁴ z silnym naciskiem na 5♦ (wskazujące też brak aspiracji szlemikowych) – partner obawia się bowiem o co najmniej jeden z pozostałych trzech kolorów, a wówczas N albo wcale mu w nim nie pomaga (kiery, piki), albo jedynie trochę (trefle)

Wiele par NS mimo wszystko postawi tu na praktyczne 3BA(N), wówczas E wyjdzie najprawdopodobniej blotką kierową (chyba że S zgłosi naturalnie kiery) i rozgrywający łatwo skasuje 10 wziątek. Naukowcy wytropią jednak słabość w treflach i postawią na 5♦. Słusznie, po wskazanym wówczas wiście treflowym na bez atu wzięłoby się tylko dziewięć lew. Na końcówkę w kara można nawet nadrobić – wystarczy stosownie wytempować grę przebitkową, a ponadto – co wówczas bardziej niż logiczne – nie impasować ♦D, tylko pociągnąć ♦A K z góry. Powiedzmy bowiem, iż przeciwko 5♦(S) obrońca W wyjdzie bezpiecznie ♠9 (odmiennie) albo treflem – pod wskazanego singla w ręce rozgrywającego. Po pikowym rozgrywający utrzyma się ♠D na stole, ściągnie na wszelki wypadek ♦A K (niekoniecznie teraz), następnie zaś zgra jeszcze ♠W, przejdzie do ręki ♥A, na ♠A K zrzuci ze stołu kiery, ściągnie ♣A, przebije w ręce trefla, przebije na stole kiera (W nie będzie dysponował efektywną wyrzutką), przebije w ręce kolejnego trefla i wyjdzie stamtąd kolejnym kierem – by zdobyć 11. wziątkę na dziadkowego ♦W en passant. Oczywiście, kolejność przedstawionych wyżej zagrań można nieco zmodyfikować, chodzi o to, aby oprócz czterech pików, kiera, trefla oraz ♦A K wziąć jeszcze cztery lewy atutowe na obustronne przebitki. A aktualny ilościowy obraz rąk WE jak najbardziej na to pozwala.

W protokole rozdania spotkamy więc przede wszystkim następujące wpisy: 400, 420 oraz 430, wszystkie po stronie NS.

Minimaks teoretyczny: 6♦(NS), 12 lew; 920dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (S!);

♦ – 12 (NS);

♥ – 9 (NS);

♠ – 9 (NS);

BA – 9 (NS).