Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

Rozdanie 13 Rozd. N, po partii: obie	♠ T972 ♥ AQJ76 ♦ 86 ♣ T2
♠ AQ863 ♥ K ♦ AK753 ♣ 73		♠ K4 ♥ 985 ♦ Q9 ♣ KJ9854
	♠ J5 ♥ T432 ♦ JT42 ♣ AQ6

¹ półforsujące

² na ogół negatywny wybór koloru: 6–10 PC z dubletonem pikowym

³ singlowy ♥K jest na pewno niepełnowartościowy (nawet przy ♥A w ręce partnera wyrzutka nie będzie na ogół użyteczna), a często okaże się zupełnie bezwartościowy, natomiast sam układ 5–5 przy 13 PC raczej nie wystarczają do inwitu (z kartą ♠A D x x ♥K x ♦A K x x x ♣x x, a więc z prawdziwą nadwyżką, W zgłosiłby 3♦)

Istotnie, singlowy ♥K w ręce otwierającego nie jest wart ani jednego miltona i teoretycznie rzecz biorąc, najwyższym kontraktem, możliwym do zrealizowania przez stronę WE, są w tym rozdaniu właśnie 2♠. Stałoby się tak jednak wyłącznie po pierwszym wiście w atu, poprzedzonym ewentualnie ściągnięciem ♥A. Rozgrywający musiałby bowiem wziąć wtedy pierwszą lewę dziadkowym ♠K, potem więc N jako pierwszy przebiłby trzecią rundę kar ♠7, ściągnął ♥A i wyszedł w trefla, a jego partner odebrałby dwie lewy w tym kolorze i albo kontynuował treflem, albo wyszedł w karo, co wypromowałoby broniącym wziątkę atutową. W sumie wzięliby więc oni kiera, dwa trefle i dwa piki. Natomiast po alternatywnym ataku ♣10 rozgrywający wyrobiłby sobie ten ostatni kolor i już wziąłby nadróbkę (oddałby tylko dwa trefle, kiera oraz pika). Także dziewięć lew zostałoby bez trudu wzięte, gdyby po utrzymaniu się w pierwszej lewie ♣D S zagrał w kiery do skrótu.

W protokole rozdania spotkamy więc przede wszystkim wpisy w wysokości 140 i 110 dla WE, ale też na pewno wpadkowe 100 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 2♠(WE), 8 lew; 110 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8(WE);

♦ – 8(WE);

♥ – 8 (NS);

♠ – 8 (WE);

BA – 7 (NS).