Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW	♠ AK5 ♥ AKQ7 ♦ KT86 ♣ 64
♠ 63 ♥ J86543 ♦ J3 ♣ 953		♠ J7 ♥ T2 ♦ 9752 ♣ AKJT7
	♠ QT9842 ♥ 9 ♦ AQ4 ♣ Q82

¹ słabe dwa

Może trochę jak na dzisiejsze czasy za silne, ale na pewno nie jest to też jeszcze otwarcie 1♠.

albo:

¹ multi, uwagi jak wyżej

² prośba o transfer na kolor longera

³ transfer na piki

Absolutny standard, taki kontrakt powinien zostać zapowiedziany w zasadzie na każdym stole turnieju, brak tu nawet przesłanek do zgłoszenia w zamian 3BA (akurat bardzo szczęśliwych). Na pierwszym wiście E odbierze ♣A K, wszystkie pozostałe wziątki będą już jednak należały do rozgrywającego. Chyba że nie zostanie zdjęty drugi trefl, wówczas N zrobi już nielicytowanego szlemika. W związku z tym ważna uwaga dla obrońcy W: otóż w pierwszej lewie, do partnerowego ♣A, powinien on dołożyć zachęcającą ♣3 (!), a nie systemową ♣5 czy ♣9. I to nie tyle dlatego, iż widzi, że w przeciwnym wypadku druga treflowa lewa broniących ucieknie (bo nie widzi!), co z powodu, że nie dysponuje wysoką figurą w karach – tu: tzw. kolorze oczywistej zmiany ataku (ani też honorem w kierach). Taka marka, tu: ♣3, mówi bowiem również o tym, że W nie ma przyjęcia wistu w inny kolor – przede wszystkim ten, na który partner prawie na pewno zmieniłby atak po ewentualnej demarce ze strony W. To często nawet ważniejsze przesłanie takiej demarki, popatrzmy – gdyby całe rozdanie wyglądało na przykład tak…

… to w pierwszej lewie do ♣A W dodałby pełnoprawną, czytelną, demarkę ♣9 i w drugiej E wyszedłby w karo. A to byłoby też absolutnie konieczne do ograniczenia przeciwnika do 10 wziątek…

Minimaks teoretyczny: 5BA(NS), 11 lew; 460 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 11 (NS);

♥ – 9 (S!);

♠ – 11 (NS);

BA – 11 (NS).