Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ AJT ♥ T986 ♦ AQ97 ♣ 82
♠ KQ9754 ♥ AKJ ♦ J43 ♣ K		♠ ♥ Q752 ♦ K82 ♣ AQJT65
	♠ 8632 ♥ 43 ♦ T65 ♣ 9743

¹ to chyba najlepszy opis tej ręki, jej piki są bowiem nieco za słabe na skaczący rebid 3♠

² 6⁺♣, forsing (rebid 2BA otwierającego definitywnie przesądził dograną)

³ sześć pików, jednak kolor nie najwyższej jakości

⁴ nie ma nawet najmniejszego wsparcia w pikach

⁵ W nie odlicytował jeszcze drugiej nadwyżki, rozdanie wygląda jednak na misfitowe, partner ma w pikach góra singletona

albo:

¹ to chyba najlepszy opis tej ręki, jej piki są bowiem nieco za słabe na skaczący rebid 3♠

² 6⁺♣, forsing (rebid 2BA otwierającego definitywnie przesądził dograną)

³ sześć pików, jednak kolor nie najwyższej jakości

⁴ nie ma nawet najmniejszego wsparcia w pikach

⁵ mimo wszystko ujawnienie kolejnej nadwyżki honorowej, jak już wspomniałem, mocno wątpliwe ze względu na widoczną misfitowość rozdania

⁶ teraz gracz racjonalny spasuje (ze względu na renons w kolorze partnera i świadomość faktu, że w tym misfitowym rozdaniu WE mają jedynie niespełna 30 PC), zaś superoptymista wrzuci 6♣ (ze względu na bardzo dobry kolor i ofensywny układ 6–4)

Racjonalne jest tu jednak zatrzymanie się w 3BA czy 4BA, WE mają bowiem tylko 29 PC, a rozdanie jest misfitowe. Z drugiej strony E ma bardzo dobrego longera w treflach i obiecujący układ 6430, niestety renons znajduje się w kolorze podstawowego longera ręki partnera. Przeciwko 3/4BA obrońca N zaatakuje bez wątpienia ♥9 (odwrotnie). Rozgrywający zabije ♥A (z dziadka – karo) w ręce i wyjdzie ♠K, aby wyrobić sobie wziątkę w tym kolorze. N pobije ♠A, po czym bądź to powtórzy kierem, bądź wyjdzie w trefla, aby popsuć przeciwnikowi komunikację. W tym pierwszym wypadku zgra ♥K W oraz ♠D, zrzucając z dziadka karo, przejmie ♣K asem i już będzie miał pewne 11 wziątek. Nawet jednak po zagraniu przez e-N-a w trzeciej lewie treflem W powinien wziąć 11 lew. Po pierwsze, może zagrać karem do króla, ale nawet gdy uzna ten krok za zbyt niebezpieczny, powinien zabić trefla asem na stole i ściągnąć wszystkie pozostałe wziątki tego koloru. Obrońca N stanie wówczas w przymusie na trzy kolory, już do przedostatniego trefla będzie musiał dokonać wyrzutki z następujących kart: ♠W 10 ♥10 8 6 ♦A D. Gracz W zdobędzie więc 11 wziątkę na ♠9 w ręce albo ♦K bądź ♥7 na stole.

Wychodzi też szlemik w trefle, nie jest to jednak kontrakt prawidłowy, jego powodzenie wymaga bowiem zasadniczo dobrych położeń: ♦A u e-N-a i ♠A tamże. W rzeczywistości N ma ♠A W 10, zatem już dwie przebitki tego koloru w ręce E, jedna połączona z ekspasem asa, dadzą rozgrywającemu cztery wziątki w tym kolorze. Kiedy więc broniący nie odbiorą w pierwszej lewie ♦A, grający w trefle E będzie już w stanie skompletować wszystkie 13 lew.

W protokole rozdania powinny jednak dominować końcówkowe wpisy 660 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 6♣(WE), 12 lew; 1370 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 12 (WE);

♦ – 9(WE);

♥ – 11 (WE);

♠ – 10 (WE);

BA – 11 (WE).