Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

Rozdanie 31 Rozd. S, po partii: NS	♠ T87 ♥ Q85 ♦ QJT9 ♣ Q87
♠ QJ4 ♥ 3 ♦ K6432 ♣ K963		♠ 532 ♥ KJT4 ♦ A75 ♣ J42
	♠ AK96 ♥ A9762 ♦ 8 ♣ AT5

¹ śliczne 15 PC w składzie 5431, karta warta więc na pewno inwitu

² marniutkie siedem miltonów w najgorszym układzie, przeto automatyczne 3♥

Trudno krytykować inwit e-S-a, niestety, kontrakt 3♥(S) będzie już w tym wypadku za wysoki. Do oddania są bowiem pik, karo, dwa trefle oraz co najmniej dwa kiery. I to na dobrą sprawę po każdym pierwszym wiście i dalszej obronie, nawet po blotce treflowej i wstawieniu przez e-S-a ze stołu damy. Oczywiście przegrywające w kierach będzie można ograniczyć do dwóch, rozpoczynając blotką do damy, a potem zagrywając z dziadka ♥8 i puszczając ją wkoło (będzie to możliwe zawsze, nawet po wspomnianym początku treflowym – dzięki atutowej wpustce gracza E), to jednak i tak będzie tylko osiem lew. Stąd protokoły rozdania powinny wypełnić przede wszystkim zapisy w wysokości 100, a nawet 200 dla strony WE. Droga do wychodzących 2♥ widzę w zasadzie tylko jedną:

¹ półforsujące, ze względu na marniutkie miltony i równiutki układ

² naturalne trefle albo (zasadniczo) minimum w składzie zrównoważonym (najmniejsze zło – S jest za słaby na rewersowe 2♠)

³ zasadniczo tzw. negatywny wybór koloru z tylko dwoma kierami

Po takiej sekwencji S może dostrzec, iż o dobrej końcówce nie ma raczej mowy. Jeśli ponadto rozegra starannie, zapisze po swojej stronie protokołu cenne, minimaksowe 110 punktów.

Minimaks teoretyczny: 2♥(NS), 8 lew albo 2♠(NS), 8 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 7 (NS);

♥ – 8 (NS);

♠ – 8 (NS);

BA – 7 (NS).