Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ 6532 ♥ Q ♦ T82 ♣ AK875
♠ AK4 ♥ AT953 ♦ 3 ♣ QJ63		♠ JT8 ♥ K7 ♦ AQJ54 ♣ 942
	♠ Q97 ♥ J8642 ♦ K976 ♣ T

¹ 11 PC, ale ładne honory oraz niezły longer w karach

² PRO

³ minimum rebidu, brak trzech kierów

Ta sekwencja licytacyjna będzie dosyć popularna – jako droga do standardowej końcówki 3BA(E). S nie będzie dysponował dobrym wistem, tym bardziej że posiadający przecież parę punktów partner nie wszedł do licytacji 1♠, co mógł łatwo uczynić. Najprawdopodobniej wyjdzie więc w kiera – na zasadzie, iż w ten sposób przynajmniej niczego nie zepsuje. Z drugiej strony powinien jednakże wiedzieć, iż jego partner ma tylko jednego kiera (E ma dwa na rebid 2BA, a W dążył do uzgodnienia tego koloru).

W pierwszej lewie rozgrywający zabije zatem ♥D królem, po czym najprawdopodobniej powtórzy kierem. Będzie nawet mógł sobie pozwolić na zabicie ♥A i kontynuowanie ♥10, powiedzmy jednak, że w drugiej rundzie kierów zrobi na stole impas ♥9. Dalsza gra może się toczyć na różne sposoby, w praktyce będzie to jednak samograj. Powiedzmy, że E zaimpasuje kara damą ręce – wtedy S zabije ją ♦K znów nie bardzo będzie miał w co zagrać. Jak wyjdzie w pika, rozgrywający przepuści go do ręki, ściągnie ♦A W i albo odejdzie karem, albo zagra w trefla, wtedy od e-S-a wyskoczy singlowa dziesiątka. Wcześniej czy później E skompletuje zatem wymagane 9 wziątek, najczęściej w postaci trzech pików, trzech kierów, dwóch kar i trefla. Jest mnóstwo konkretnych wariantów gry, wszystkie one prowadzą jednak do pewnego zdobycia dziewięciu wziątek. O nadróbce nie powinno jednak być mowy.

I w tym wypadku absolutnym hegemonem protokołu powinno być minimaksowe 400 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 3BA(WE), 9 lew; 400dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 7 (WE);

♥ – 9 (WE);

♠ – 8(WE);

BA – 9 (WE).