Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

Rozdanie 31 Rozd. S, po partii: NS	♠ J64 ♥ 753 ♦ J7654 ♣ Q4
♠ KQ87 ♥ Q8 ♦ AQT83 ♣ 85		♠ T532 ♥ T94 ♦ K2 ♣ AK72
	♠ A9 ♥ AKJ62 ♦ 9 ♣ JT963

¹ kolor przeciwnika, wskazanie dobrej karty

² inwit

³ otwarcie minimalne, w tym zmarnowana ♥D

albo:

¹ niektórzy gracze z czterema pikami rozpoczną od kontry

² 10⁺ PC z czterema pikami albo forsing do końcówki w składzie nieokreślonym

³ inwit z czterema pikami

⁴ karta minimalna, w tym zmarnowana ♥D

Przeciwko bardzo popularnym 3♠(W) N wyjdzie w licytowane przez partnera kiery – i będzie to jedyny atak otwierający drogę do ograniczenia rozgrywającego do dziewięciu wziątek. S zagra bowiem trzy razy w kiery, a potem – po dostaniu się do ręki asem atu – wyjdzie kierem raz jeszcze, co spowoduje, iż obecny w ręce e-N-a walet atu zostanie wypromowany na pewną wziątkę. Po takiej obronie W zrobi więc tylko swoje.

Łatwo zauważyć, iż po każdym innym wiście do promocji ♠W by nie doszło, zatem rozgrywający skompletowałby 10 wziątek. W toku dalszej gry przebiłby bowiem trzecią rundę kierów w ręce i – nie ściągając ♠D/K – zagrałby w kara i wyekspasował e-N-owi waleta w tym kolorze. A następnie wróciłby do ręki ♠D/K i wykorzystał czwartą wziątkę karową. Na jego dorobek złożyłyby się wtedy cztery wziątki atutowe, dwa trefle i cztery kara.

W protokole rozdania winny jednak dominować minimaksowe wpisy w wysokości 140 dla WE; trafią się w nim też jednak na pewno i wpadkowe 50 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 3♠(WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 9 (WE);

♥ – 8 (NS);

♠ – 9 (WE);

BA – 7 (WE).