Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.

Rozdanie 12 Rozd. W, po partii: NS	♠ A7 ♥ QJ6 ♦ 984 ♣ QJ876
♠ T9863 ♥ 532 ♦ AKJT ♣ K		♠ KQJ5 ♥ K84 ♦ Q5 ♣ T942
	♠ 42 ♥ AT97 ♦ 7632 ♣ A53

¹realna wartość singlowego ♣K nie jest znana, na pierwszej ręce lepiej będzie zatem spasować

²z kolei E ma znakomite trzecioręczne otwarcie 1♠, z supersolidnej czwórki

³drury

⁴zapowiedź najsłabsza z możliwych

⁵ponieważ otwarcie partnera padło na trzeciej ręce w założeniach korzystnych, W nie powinien już kusić losu

albo:

¹jak już wspomniałem, wątpliwe

²inwit do końcówki z fitem treflowym

W zasadzie tylko pierwsza sekwencja daje stronie WE możliwość zatrzymania się w jeszcze wychodzących 2♠. Po otwarciu 1♠ skończy się bowiem co najmniej na 3♠, które będą już możliwe do położenia.

Przeciwko pikowej grze W obrońca N może bowiem z powodzeniem wyjść ♥D, po którym broniący szybko odbiorą trzy wziątki w tym kolorze. A że ponadto dostaną jeszcze dwa asy, rozgrywający będzie musiał zadowolić się ośmioma wziątkami. Po ataku ♣D natomiast S zabije pierwszą lewę ♣A, po czym, aby ograniczyć przeciwnika do lew ośmiu – będzie musiał odwrócić w atu, jego partner zabije wówczas ♠A  i zagra ♥D. Po każdym innym wyjściu e-S-a w drugiej lewie rozgrywający wyrzuci już jednego kiera na karo i skompletuje dziewięć wziątek. Podobnie stanie się po pierwszym wiście karowym.

Dużo lepiej będzie grać w piki z ręki E, wówczas bowiem obrońca S musiałby zawistować w atu, co najwyżej ściągając uprzednio ♣A. Najczęściej wyjdzie jednak bezpiecznie w karo i dziewięć wziątek wypadnie już graczowi E z ręki.

W protokole rozdania spotkamy więc zapisy w wysokości 140 i 110 dla WE, ale też wpadkowe 50, a pewnie i 100 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 3♠(WE) z kontrą, 8 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 7 (NS);

♥ – 8(NS);

♠ – 8 (WE);

BA – 8(NS).