Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

Rozdanie 16 Rozd. W, po partii: EW	♠ J73 ♥ 2 ♦ J987 ♣ J9743
♠ T92 ♥ 853 ♦ KQ32 ♣ T85		♠ AKQ4 ♥ KQ6 ♦ T5 ♣ AK62
	♠ 865 ♥ AJT974 ♦ A64 ♣ Q

Rzetelne 21 PC złożone z samych wysokich honorów w postaci jak najbardziej uprawniają otwierającego do zgłoszenia rebidu 2BA, który jego partner podniesie rzecz jasna do szczebla dogranej w to miano. Gracz S zaatakuje na pewno w kiery, tym bardziej że ma też pewne boczne dojście na ♦A. Wprawdzie szansa na ♥K D sec w ręce rozgrywającego jest niewielka, partner może jednak od biedy posiadać ♥D (choć to też nie jest nadzwyczaj prawdopodobne). Meczowym atakiem byłby ♥A, asekurujący e-S-a przed singlową ♥D w ręce partnera, w turnieju na maksy groziłby on jednak wyrobieniem rozgrywającemu dwóch wziątek w tym kolorze. Na mariasza, którego z ogromnym prawdopodobieństwem posiada.

Tak czy owak, rozgrywający dwukrotnie podegra z ręki kara i będzie już dysponował wymaganymi dziewięcioma wziątkami. Piki dzielą się bowiem 3–3, cztery lewy w tym kolorze dałby również inny jego podział, tyle że z krótkim waletem. Oczywiście obrońca S musi wskoczyć ♦A w drugiej rundzie tego koloru, inaczej narazi się na wpustkę końcową, która pozwoli przeciwnikowi zrobić nadróbkę. Teoretycznie konieczne jest też przepuszczenie przrzeń pierwszej rundy kar, gdyby bowiem S ją przepuścił, mógłby potem zostać wpuszczony na singlową ♣D. Przynajmniej w widne karty…

W protokole rozdania winny więc dominować minimaksowe wpisy 600 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 3BA(E!), 9 lew; 600 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 7 (WE);

h – 8 (E!);

♠ – 8(WE);

BA – 9 (E!).