Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ QJ9 ♥ KJ84 ♦ Q7 ♣ J932
♠ 86543 ♥ Q65 ♦ K92 ♣ 54		♠ K72 ♥ A93 ♦ AT865 ♣ QT
	♠ AT ♥ T72 ♦ J43 ♣ AK876

¹partner ma maksimum 14 PC, przeto częściej przegra się inwitowe 2BA aniżeli zrealizuje końcówkę w to miano (gdy otwierający ewentualne zaproszenie odpowiadającego zaakceptuje)

Wszystko, co w tym rozdaniu istotne, zostało już powiedziane w powyższym wyjaśnieniu. Z nie najlepszymi 10 miltonami N powinien spasować na rebid partnera i ten stanie się kontraktem ostatecznym, taka właśnie sekwencja licytacyjna będzie też miała miejsce na ogromnej większości stołów czerwcowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2015. Przeciwko 1BA(S) obrońca W wyjdzie ♠6 – kartą drugą z góry, jako że jego longer jest lichutki. Rozgrywający położy z dziadka ♠D, ale E powinien rzecz jasna oszczędzić swojego króla. Nie popełni w ten sposób błędu nawet wówczas, gdy W zaatakował czwartą najlepszą z konfiguracji ♠A 10 8 6, A 10 8 6 4 albo ♠A 10 8 6 3. Po utrzymaniu się ♠D gracz S ściągnie ♣A K, aby zbadać sytuację w tym kolorze, po czym zagra kierem do dziadkowego waleta. E zabije tę lewę ♥A, po czym będzie kontynuował ♠7 (w pierwszej lewie zobaczy zagraną z ręki e-S-a ♠10, będzie zatem już pewien, że partner oddał pierwszy wist z samych blotek. Po utrzymaniu się ♠A rozgrywający wyjdzie z ręki ♥7 – z nadzieją, że od W spadnie może (pierwotnie) druga dama, kiedy jednak tak się nie stanie, powinien zabić na stole ♥K i ściągnąć swe pozostałe wziątki. Weźmie ich razem osiem, czyli zrealizuje swoją grę z nadróbką.

Puszczenie kiera, aby ewentualnie wyrobić sobie w tym kolorze fortę blotkową, groziłoby tym, iż broniący odebraliby też dwa kara i trzy piki, czyli położyli kontrakt 1BA(S) bez jednej.

Teoretycznie rzecz ujmując, S mógłby zrobić dwie nadróbki (po wiście różnym od karowego), gdyby po utrzymaniu się ♠D ściągnął pięć wziątek treflowych, zrzucając z dziadka blotkę kierową. Gracz E musiałby wówczas dokonać aż trzech zrzutek, tj. zostawić sobie albo drugiego ♥A, albo drugiego ♦A. Gdyby S precyzyjnie rozczytał powstałą sytuację, zagrałby kierem – do waleta (gdy u E pozostałby ♥A x), bądź blotką karową wkoło. W zależności od poczynać broniących wyrobiłby sobie w ten sposób nie tylko kiera, ale też albo drugą wziątkę w tym kolorze, albo karo, co zapewniłoby mu w sumie dziewięć lew.

W protokole rozdania dominować będą minimaksowe wpisy 120 dla NS, znajdą się w nim też jednak na pewno i 150 dla tej strony.

Minimaks teoretyczny: 2BA(NS), 8 lew; 120 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 8 (NS);

♠ – 7 (WE);      

BA – 8 (NS).