Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.

Rozdanie 24 Rozd. W, po partii: -	♠ K ♥ QT97532 ♦ J82 ♣ 86
♠ T6542 ♥ ♦ KQT4 ♣ Q972		♠ A83 ♥ KJ6 ♦ 97 ♣ AJT43
	♠ QJ97 ♥ A84 ♦ A653 ♣ K5

¹karta jest zbyt słaba na jakąkolwiek interwencję, czy to kontrą, czy to – szczególnie – 3BA

²na wszelki wypadek, czasem mogą nawet wyjść

Przeciwko 4♥(N) padnie najprawdopodobniej wist karowy, który rozgrywający przepuści na stole, zaś W po wzięciu lewy ♦D odwróci w trefle. Jego partner zabije ♣A i powtórzy karem, ale N pobije ♦A i bez wątpienia pociągnie ♥A z góry. A potem odda ♠A i na pikową figurę pozbędzie się z ręki ♦W. Wpadnie zatem bez dwóch za 100.

Czy z powyższego wynika zatem, iż gracz S, zamiast na wszelki wypadek mówić 4♥, powinien był na otwarcie partnera spasować, by ten ostatni wpadł tylko bez jednej? I tak, i nie, czyli na dwoje babka wróżyła, albowiem na pewno licytacja by wówczas na 3♥ nie wygasła. Gracz W, mimo posiadania tylko 7 PC, dysponuje przecież atrakcyjnym składem 5440, najprawdopodobniej wznowiłby ją zatem czy to 3♠, czy – raczej – kontrą. Ta pierwsza zapowiedź na ogół obiegłaby, E ma bowiem spalone figury kierowe, a partner jest przecież po pasie. Kontrakt 3♠(W) mógłby zostać zrealizowany, zwłaszcza że rozgrywający dobrze wiedziałby, jak co leży. Istnieje wprawdzie obrona bezwarunkowo grę tę kładąca, tyle tylko, iż aby otworzyć do niej drogę, N musiałby zaatakować treflem (!?).  Kolejna perspektywa jest dla strony NS dużo groźniejsza – otóż po ożywieniu przez zawodnika W licytacji kontrą, jego partner mógłby spróbować szans w kontrakcie 3BA, kiedy to, jak będzie liczył, jego kiery są pełnowartościowe, a wręcz znaczą więcej niż formalne cztery miltony. Wprawdzie i tę grę da się położyć, ♣K e-S-a leży bowiem za impasem (czego jednak jego posiadacz nie jest świadom), S zaatakuje jednak przeciwko niej  na pewno kierem, być może asem. A wówczas, aby doprowadzić do wpadki, w drugiej lewie obrońca ten musiałby już koniecznie zagrać w pika. Inna sprawa, iż aby postawić e-S-a w takiej sytuacji, także rozgrywający musiałby do jego ♥A zrzucić ze stołu pika. Mimo wszystko – jak już wspomniałem – na dwoje babka wróżyła. Reasumując, spasowanie e-S-a na otwarcie partnera 3♥ często będzie właściwym krokiem, jeżeli chodzi o grę własną tej strony. Ale też może postawić ją później w trudnej sytuacji, szczególnie pod względem przystolikowej praktyki, z której nie zawsze wyjdzie ona zwycięsko. W protokole rozdania spotkamy więc zasadniczo wpadkowe zapisy po obu stronach, ale też bez wątpienia dużo wyżej  dla niej punktowane wpisy w wysokości 140, a nawet 400 na linii WE. A także 130 tamże, niektórzy zawodnicy E po wznawiającej kontrze partnera powiedzą bowiem 4♣ i będą je rozgrywali. Przeciwko temu kontraktowi żaden gracz S nie wyjdzie przecież blotką pikową, a wówczas gra będzie już mogła zostać zrealizowana. Przynajmniej wtedy, gdy E po przebiciu ♥A w dziadku przejdzie do ręki ♣A, zagra karo do króla na stole i ponowi stamtąd atutem. Po utrzymaniu się ♣K S zagra – powiedzmy – małym pikiem, ale wówczas rozgrywający przepuści wstawionego przez e-N-a na trzeciej ręce ♠K, potem więc na figurę karo pozbędzie się z ręki drugiego z przegrywających pików. W odda zatem tylko ♣K, ♠K oraz ♦A i swój wysoki kontrakt zrealizuje. Nieco bardziej skomplikowana droga do sukcesu gracza E może zostać rozpoczęta zagraniem w drugiej lewie ze stołu – po przebiciu tam ♥A – ♦K…

Minimaks teoretyczny: 4♥(NS) z kontrą, 9 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 6  (NS,WE!);

♥ – 9 (NS);

♠ – 9 (E!);

BA – 8 (E!).