Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.

Rozdanie 21 Rozd. N, po partii: NS	♠ 9874 ♥ 7 ♦ AQ64 ♣ T853
♠ Q ♥ AQJT ♦ J752 ♣ KQ92		♠ AKT632 ♥ 84 ♦ KT ♣ AJ4
	♠ J5 ♥ K96532 ♦ 983 ♣ 76

¹inwit do szlemika

Obecna  w ręce W ♠D to na pewno superhonor , prawidłowy szlemik jest zatem jak najbardziej możliwy, także we Wspólnym Języku, np. gdy gracz E ma na przykład następującą kartę…

… nie mówiąc już o…

… a także:

Ta środkowa to nawet impasowy wielki szlem.

Z jednej strony chodzi zatem o solidne piki, których po skaczącym rebidzie w ten kolor można się w ręce E spodziewać (tu, jak na tę sekwencję, są one dosyć mizerne), jak  i o jakość oraz lokalizację figur otwierającego w kolorach bocznych. Potrzebne są wysokie honory: ♣A i ♦A albo przynajmniej ♣A i ♦K, albo ♥K oraz ♦A. W turniejowym rozdaniu otwierający ma minimum rebidu i nie najlepsze piki, spasuje zatem na inwitujące 4BA partnera i te staną się kontraktem ostatecznym. Druga możliwa sekwencja:

¹dwuznaczne: cuebid na pikach albo naturalne, w Polsce z preferencją dla pierwszej z tych wersji

^{2, 3}cuebidy

⁴oczywiście – z powodów omówionych już wyżej – zawodnika E nie stać na samodzielne wyjście z licytacją na szczebel pięciu ani przejęcie inicjatywy blackwoodem

⁵skoro partner nie powiedział ani 5♣, ani 5♦, ani 5♥ – co z każdą z zaprezentowanych wyżej rąk dających prawidłową grę premiową bez wątpienia by uczynił – odpowiadający powinien spasować na jego 4♠

Skutkiem ostatniej sekwencji WE stracą jednak grę w bez atu, co w turnieju na maksy może być istotne. Z drugiej strony, czasami lepsza będzie gra w kolor, na przykład gdy partnerowy król zamiast w karach znajduje się w kierach. Oczywiście to, czy obrońcy odbiorą w pierwszych lewach swoje kara nie jest pewne, zwłaszcza w sekwencji pierwszej, kiedy to W zgłosi inwitujące 4BA i te zakończą licytację. Natomiast sekwencja druga – jako bardziej przejrzysta, informacyjna – w krytycznym przypadku, gdy E ma ♥K zamiast ♦K, na pewno naprowadzi broniących na optymalny atak karowy. Po 4♣ W jego partner zgłosi bowiem wówczas 4♥, wykluczając kontrolę karową, i odpowiadający będzie musiał zapowiedzieć 4♠…

To wszystko teoria, znów niestety z mało budującą konkluzją, jak uniknąć łatwo wychodzącego szlemika. Piki dają tu bowiem sześć wziątek, ♥K siedzi w impasie, a ♦A D znajdują się u e-N-a, nawet zatem grający w bez atu z gorszej ręki W bez trudu skompletuje 12 wziątek. Na swą obronę przedstawię proste wyliczenia, jednoznacznie wskazujące, iż ani 6♠, ani 6BA nie jest tu kontraktem prawidłowym. Otóż powodzenie szlemika wymaga zarówno wzięcia sześciu lew pikowych (szansa 52%: podział 3–3 to 36% plus podział 4–2 z ♠W x to 16%; czasami da się wziąć cztery trefle, cztery kiery i karo, wówczas wystarczą trzy wziątki pikowe – na honory) oraz udanego impasu (50%). Zasadniczo kierowego, chociaż grając w piki, można alternatywnie wyrzucić kiera na trefla i na 12. lewę trafić palcówkę w karach). To w sumie około 26%, które – biorąc ponadto pod uwagę wspomnianą wyżej szansę dodatkową oraz ewentualny błąd przeciwników, np. wist ♦A – można nieco podnieść, ale na pewno do co najwyżej 30% (trzydziestu kilku?). A to nadal stanowczo zbyt mało, aby którakolwiek gra premiowa była tu kontraktem prawidłowym.

Ponieważ tylko pierwszy wist w kara pozbawi rozgrywającego 13. wziątki, w protokołach spotkamy następujące wpisy: 490, 520, 480 i 510 dla WE, ale też bez wątpienia szlemikowe 990, 1020, 980 oraz 1010 dla tej samej strony.

Minimaks teoretyczny: 6BA(WE), 12 lew; 990 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 12 (WE);

♦ – 11 (NS);

♥ –  10 (WE);

♠ – 12 (WE);

BA – 12 (WE).