Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ 7 ♥ K Q 5 ♦ Q J 6 5 3 ♣ A 10 8 2
♠ A 10 9 5 3 ♥ 3 2 ♦ A 8 ♣ K Q J 9		♠ K 6 4 2 ♥ 10 7 6 ♦ K 10 4 ♣ 6 5 3
	♠ Q J 8 ♥ A J 9 8 4 ♦ 9 7 2 ♣ 7 4

¹w turnieju na maksy z układem 5422 raczej nie należy inwitować końcówki, patrz też jednak niżej

²oczywistakontra wznawiająca

³z czterokartowym fitem E i tak będzie musiał te 3♠ powiedzieć, czyni to więc od razu, aby przeciwnicy się nie rozkręcili

Wprawdzie E ma też układ 4333, ale jego honory – dwa króle – są przedniej jakości.

Jeśli wszakże otwierający zdecydowałby się na zainwitowanie dogranej, to powinien to uczynić zapowiedzią 3♦, nie 3♣, w treflach bowiem żadnej pomocy od partnera nie potrzebuje. W tym wypadku…

… E zapowiedziałby w takiej sytuacji 4♠, ma bowiem niezłe uzupełnienie w karach i dwa króle. Obrońcy wzięliby dwa kiery, karo oraz pika, W skompletowałby przeto tylko dziewięć wziątek, więc na końcówkę poległby bez jednej. Jakiej klasy byłby to kontrakt? Otóż 4♠ zostałby zrealizowane, gdyby piki były rozłożone 2–2 (40%) bądź N (czy ogólnie: jeden z przeciwników) posiadał w tym kolorze singlowego waleta albo damę; po ściągnięciu ♠K (♠A) rozgrywający wyimpasowałby bowiem drugi honor. W porównaniu z grą z góry straciłby wprawdzie w ten sposób szansę konfiguracji ♠D W sec u e-N-a (czy e-S-a), o prawdopodobieństwie wystąpienia 6,66%, ale zyskałby przy dwóch konfiguracjach układu 3–1 – z singlowym honorem tamże, czyli 2 x 6,25%. Łączna szansa na nieoddanie pika wyniosłaby przeto 40% – 6,66% + 2 x 6,25% = 45,84%. Byłaby to rozgrywka optymalna, a ściślej mówiąc, prawidłowe rozwiązanie pików z punktu widzenia tzw. rozgrywki pojedynczego koloru. W meczu 4♠ byłoby kontraktem uzasadnionym, próg, od którego począwszy zapowiedzenie przedpartyjnej dogranej w kolor starszy jest zalecane, wynosi bowiem wtedy 45% (dla końcówki popartyjnej – 38%). W turnieju na maksy należy jednak raczej poprzestać na częściówce, jako że końcówka powinna mieć co najmniej 50% szansę realizacji.

W protokole rozdania dominować powinny minimaksowe 140 dla WE, znajdą się w nim też jednak i wpadkowe 50 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 3♠(WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 8 (NS);

♥ – 8 (NS);

♠ – 9 (WE);

BA – 7 (NS).