Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.

Rozdanie 23 Rozd. S, po partii: obie	♠ A K J 5 3 ♥ 10 6 4 ♦ K 10 ♣ 10 6 2
♠ 7 2 ♥ A 8 ♦ 9 7 4 3 2 ♣ K Q 9 4		♠ Q 6 4 ♥ Q J 7 5 2 ♦ Q 6 5 ♣ A 8
	♠ 10 9 8 ♥ K 9 3 ♦ A J 8 ♣ J 7 5 3

¹w zupełności wystarczą 2♠, nie drury, także z uwagi na układ 4333

Najczęściej w rozdaniu tym ostatecznym kontraktem będą właśnie 2♠(N). E zaatakuje najprawdopodobniej ♥D. Powiedzmy, iż N zadysponuje ze stołu ♥K – wówczas W pobije go ♥A i powtórzy kierem, zaś jego partner weźmie tę lewę ♥W i pośle do przebitki trzecią rundę tego koloru. A że wyjdzie do niej lawintalową ♥2, to po zrobieniu tej przebitki W powinien odwrócić ♣4, dzięki czemu obrońcy bezproblemowo odbiorą trzy wziątki w tym kolorze. A ponieważ E dostanie jeszcze naturalną lewę atutową na trzecią ♠D, rozgrywający polegnie bez dwóch, za 200. Tak samo powinno się zakończyć to rozdanie, gdy w pierwszej rundzie rozgrywający przepuści ♥D. W drugiej E – licząc się z tym, że partner może mieć ♥A x – wyjdzie bowiem lawintalową ♥2. Wówczas po utrzymaniu się ♥A W będzie też mógł zagrać ♣K, a po utrzymaniu się nim kontynuować blotką tego koloru. A nawet gdyby obrońcy E przyszło do głowy, aby przejąć partnerowego ♣K asem, to powtórzyłby on treflem, przebił trzecią rundę tego koloru i dopiero teraz podał partnerowi przebitkę kierową. Ten zaś po jej dokonaniu zagrałby czwarty raz w trefla, co wypromowałoby graczowi E drugą wziątkę wpadkową na damę atu…

Protokół rozdania powinny przeto wypełnić przede wszystkim zapisy za wpadki strony NS – 200, ale pewnie i tylko 100 dla strony WE.

Minimaks teoretyczny: 2♦(WE), 8 lew; 90 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 6 (NS);

BA – 6 (NS,WE!).