Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.

Rozdanie 12 Rozd. W, po partii: NS	♠ 10 7 4 ♥ K Q 4 ♦ K 9 2 ♣ A Q 6 3
♠ Q J 9 8 6 5 ♥ J 8 7 ♦ 10 3 ♣ 9 5		♠ A ♥ A 10 9 2 ♦ A J 8 7 6 5 ♣ K J
	♠ K 3 2 ♥ 6 5 3 ♦ Q 4 ♣ 10 8 7 4 2

¹karta zbyt słaba na otwarcie słabymi 2♠ czy 2♦ multi, mało punktów i układ bez singletona, jeśli styl gry pary na takie otwarcia pozwala, to z aktualną ręką E musiałby na nie spasować…

²mimo silnej karty z singlem pik kontra byłaby posunięciem zbyt ryzykownym, lepiej więc wejść 1♦, a potem zarewersować 2♥

³ pasować byłoby szkoda

⁴E czyni, jak zaplanował

^{5, 6}W monotonnie powtarza piki, wskazując też zupełną słabość

⁷E musi w końcu zacząć poważnie liczyć się z partnerem

Gdyby gracz W spasował na partnerowe wejście 1♦, ten zrobiłby te grę z dwoma nadróbkami. Na pewno jednak warto spróbować zagrać w piki, tj. odpowiedzieć 1♠, a potem powtórzyć je raz albo dwa. W tym wypadku skończy się na kontrakcie 3♠(W). Trudno powiedzieć, w co zawistuje wówczas gracz N, teoretycznie rzecz biorąc, grę położyłaby jedynie niezbyt realna do przeprowadzenia w realu obrona: atak blotką karo, odwrót ze strony e-S-a blotką pik, a potem jeszcze to i owo. W rzeczywistości rozgrywający  dostanie szansę, aby ograniczyć swe przegrywające do czterech – po jednej w każdym z kolorów. Jeżeli jednak dostałby wist w blotkę atu, to w drugiej lewie musiałby wyjść z dziadka małym karem – do ♦10 w ręce!; inaczej broniący mogliby zmontować przebitkę kierową (przedtemS zrzuciłby kiera na partnerowego ♦K). Jestem wszakże przekonany, iż ogromna większość grających w piki zawodników W skompletuje dziewięć wziątek.

W protokole rozdania spotkamy przeto zapisy 140, ale też 110 dla WE (te drugie także za częściówki karowe) oraz wpadkowe 50 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny:3♥(WE), 9 lew albo 3♠(E!), 9 lew; 140dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 9 (E!);

♥ –9(WE);

♠ – 9 (E!);

BA – 6(NS,WE!).