Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

Rozdanie 13 Rozd. N, po partii: obie	♠ 4 ♥ A 5 3 ♦ A 9 6 ♣ J 10 6 5 3 2
♠ A J 2 ♥ Q J 7 6 4 ♦ Q 10 8 3 ♣ Q		♠ K 10 8 7 6 ♥ 9 8 2 ♦ K 4 2 ♣ A 8
	♠ Q 9 5 3 ♥ K 10 ♦ J 7 5 ♣ K 9 7 4

¹N jest po pasie, może sobie przeto na takie wejście pozwolić

²E jest zbyt silny na jedynie podniesienie do 2♥, rozpoczyna zatem od negatywnej kontry

W związku z tym w następnym okrążeniu E musi uzgodnić kolor partnera, a ponieważ ten ostatni ma absolutne minimum otwarcia, skończy się na kontrakcie 3♥(W). Jeśli przeciwko tej grze N wyjdzie w singla pikowego, obrońcy nie będą mieli problemów ze zmontowaniem przebitki w tym kolorze, co bezwarunkowo ograniczy rozgrywającego do dziewięciu wziątek. Także jednak pierwszy wist w uzgodnione trefle – waletem – pozwoli na doprowadzenie do takiego samego rezultatu. Rozgrywający zabije pierwszą lewę ♣A na stole i wyjdzie kierem. S będzie musiał dołożyć ♥10 (!), więc jego partner zabije ♥D asem i wyjdzie w pika, przedtem wolno mu będzie co najwyżej zagrać ♦A. Jeśli bowiem w tym momencie piki nie zostałyby rozpoczęte, W byłby już w stanie zrobić nadróbkę, jak tylko wyłapałby ♠D. Kolory czerwone są bowiem skonfigurowane dla rozgrywającego bardzo korzystnie, np. kara dzielą się 3–3, a ♦W znajduje się w jednostronnym impasie. Bez przebitki pikowej rozgrywający będzie przeto mógł ograniczyć swoje przegrywające do dwóch wziątek atutowych oraz ♦A.

W protokole rozdania dominować powinny minimaksowe 140 dla WE, od czasu do czasu trafią się w nim też jednak 170 dla tej samej strony.

Minimaks teoretyczny: 3♥(WE), 9 lew albo 3♠(WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9(NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 9 (WE);

♠ – 9 (WE);

BA – 6 (NS).