Rozdanie 2.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ Q 10 ♥ A 3 ♦ 8 2 ♣ A 8 7 5 4 3 2
♠ 9 8 6 ♥ 7 6 5 4 ♦ K J 7 5 3 ♣ K		♠ 7 3 2 ♥ 9 2 ♦ 10 9 6 4 ♣ Q 10 9 6
	♠ A K J 5 4 ♥ K Q J 10 8 ♦ A Q ♣ J

 To rozdanie nie jest proste dla grających Wspólnym Językiem. Po pasie E, gracze S będą otwierać 1♣. W w większości spasują (chociaż na pewno będą tacy, którzy w korzystnych wślizną się (przecież partner jest po pasie) 1♦. N, ze względu na jakość trefli, powinien zalicytować 1♦, E spasuje… Teraz S pewnie zalicytuje 2♦ – sztuczny forsing do dogranej, N zgłosi 3♣ (zwykle kolor 6+, 6-11 PC), S 3♠. Z kartą N najlepszy wydaje się cue bid uzgadniający piki 4♥, po którym S sprawdzi asy i pewnie poprzestanie na szlemiku:

2♦ – sztuczny forsing do dogranej;

5♠ – 2 wartości i dama atu; ewidentna jest „dziura” w karach, szlem wygląda na zależny od impasu karo.

Tam, gdzie N po otwarciu 1♣ skoczy w 3♣, powinno być podobnie:

3♠ – to jednoznacznie silny trefl na pikach, 3♦ bądź 3♥ „w pierwszym czytaniu” mogłyby być zrozumiane jako wskazanie zatrzymania do ewentualnego 3BA, a po 3♠ wiadomo, że S bez zatrzymań w dwóch kolorach raczej nie zmierzałby do 3BA.

Wejście gracza W nie powinno przeszkodzić, nawet po bloku gracza E:

Zgłoszenie teraz 3♠ doprowadzi do dalszego ciągu takiego, jak wyżej. Mam nadzieję, że nikomu z graczy S w takiej sekwencji do głowy nie przyjdzie spychologiczna kontra, która zaciemni obraz rozdania (nie zdziwiłbym się, gdyby N po kontrze na 3♦ zalicytował teraz 5♣).