Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

Rozdanie 13 Rozd. N, po partii: obie	♠ T864 ♥ A95 ♦ QJ2 ♣ 876
♠ AK952 ♥ QT42 ♦ A ♣ JT5		♠ J7 ♥ K63 ♦ 97654 ♣ K93
	♠ Q3 ♥ J87 ♦ KT83 ♣ AQ42

¹ mimo braku pełnego zatrzymania w pikach odpowiedź jak najbardziej dopuszczalna

² kontra wznawiająca, mocno sugeruje bocznego longera w kierach

³ 5♠–4♥

Od biedy E mógłby też spasować na wznawiającą kontrę partnera, siły obu stron są jednak wyrównane, więc to 1BA(N) mogłoby być trudno położyć. Istotnie, E nie mógłby zwiastować wtedy w piki ani też jego partner – w zasadzie do samego końca – zagrać w ten kolor. Po tak starannej obronie gra zostałaby położona, za magiczne 200, broniący wzięliby bowiem trzy kiery, karo trefla i dwa piki, rozgrywający skompletowałby zaś tylko sześć wziątek: trzy karowe, kierową oraz dwie treflowe.

Najczęściej jednak grane tu będą 2♠(W), kontrakt jak najbardziej możliwy do zrealizowania. Po ataku ♦D rozgrywający utrzyma się singlowym ♦A w ręce, ściągnie – teraz albo później – ♠A K, po czym zagra w kiery – blotką do króla, a potem blotką do dziesiątki w ręce. Wprawdzie przeciwnicy będą skracać go karami, ale i tak będzie jeszcze mogł wyrobić sobie i wykorzystać wziątkę treflową. Zrobi zatem swoje: trzy piki, trzy kiery, karo i trefla – albo, gdy policzymy te lewy tak jak również mogą one być wzięte – cztery piki, dwa kiery, karo i trefla.

Żaden wyższy kontrakt tu już nikomu nie wychodzi, jeżeli zatem tylko strona WE zatrzyma się w 2♠ i kontrakt ten zrealizuje, powinna zań otrzymać niezłą notę turniejową. Oprócz tego zapisu – 110 dla WE – w protokołach rozdania znajdą się ponadto przede wszystkim obustronne zapisy za wpadki, w wysokości 100 i 200 punktów.

Minimaks teoretyczny: 2♠(WE), 8 lew; 110 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 7 (NS);

♥ – 7 (WE);

♠ – 8 (WE);

BA – 7 (WE).