Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.

Rozdanie 23 Rozd. S, po partii: obie	♠ Q754 ♥ 653 ♦ QJT3 ♣ 97
♠ JT ♥ T4 ♦ K82 ♣ A86543		♠ 932 ♥ KQJ82 ♦ A974 ♣ 2
	♠ AK86 ♥ A97 ♦ 65 ♣ KQJT

¹ znów bardzo ładne, zwarte 17 PC, a więc i możliwość alternatywnego otwarcia 1♣

albo:

¹ to oczywiście dużo lepsza zapowiedź niż ewentualne 1BA

² jeśli partner nie miał w poprzednim okrążeniu na odpowiedź 1♠, to nie może wychodzić prawidłowa końcówka w ten kolor (chyba żeN ma dużo pików albo dobry układ, ale wówczas skoczyłby w drugim okrążeniu na 3♠)

I tak, tam gdzie S otworzy i będzie rozgrywał 1BA, obrońca W nie wyjdzie oczywiście w kiera (co bezwarunkowo położyłoby grę bez jednej), tylko zawistuje albo w trefla, albo – bezpiecznie, a przy tym na rękę partnera– w ♠W. Jeśli już bowiem zdecyduje się na wyjście w kolor starszy, to na pewno przedłoży ponad kiery piki. Po takim wstępie rozgrywający łatwo wyrobi sobie trefle i szybko skompletuje osiem wziątek: cztery pikowe, trzy kierowe oraz karową.

Z teoretycznego punktu widzenia optymalna jest jednak rzecz jasna gra w piki, tyle tylko, iż E wyjdzie przeciwko niej ♥K (solidny sekwens, wist ten powinien zatem zostać przedłożony ponad wyjście w singla treflowego), który bezwarunkowo ograniczy rozgrywającego do ośmiu wziątek. Broniący odbiorą bowiem wówczas ♣A, dwa kiery oraz dwa kara.

Proszę zauważyć, iż po wiście w singla treflowego (i przebitce w tym kolorze) rozgrywający zrobiłby już łatwo nadróbkę, w trzeciej lewie pobiłby bowiem zagranego wówczas przez gracza E ♥K asem, dwa razy zaatutował i na dwa dobre trefle dziadka wyrzucił z ręki oba przegrywające kiery. Oddałby więc wtedy jedynie ♣A, przebitkę i dwie wziątki karowe.

W protokołach tego rozdania możemy się zatem spodziewać przede wszystkim następujących wpisów: 110, 120 oraz 140, wszystkich po stronie NS rzecz jasna.

Minimaks teoretyczny: 2♠(NS), 8 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 7 (WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 8 (NS);

BA – 6 (NS).