Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.

Rozdanie 6 Rozd. E, po partii: EW	♠ KJ83 ♥ A83 ♦ AQ8 ♣ Q76
♠ A542 ♥ 65 ♦ T973 ♣ KT8		♠ QT976 ♥ KJ2 ♦ KJ2 ♣ J3
	♠ ♥ QT974 ♦ 654 ♣ A9542

¹ karta nieco zbyt słaba na pierwszoręczne otwarcie

² dwukolorówka Wilkosza

³ pytanie

⁴ trefle i starszy

⁵ pytanie o drugi kolor

⁶ trefle i kiery

⁷ jeśli dopuszczalne są otwarcia z rękami tak słabymi jak aktualna karta S, szczególnie w założeniach korzystnych, to N – z umiarkowanymi fitami w kolorach partnera oraz bez wątpienia niepełnowartościowymi pikami i ♦D – powinien teraz spasować

¹ karta nieco zbyt słaba na pierwszoręczne otwarcie

² dwukolorówka z kierami

³ inwit do końcówki z fitem kierowym

⁴ karta minimalna

Gdyby otwierający miał piki, partner chciałby zagrać końcówkę w ten kolor. Temu właśnie służy sekwencja pierwsza – jeżeli S ujawni piki w odpowiedzi na 2BA (3♥ – kiery i piki, 3♠ – piki i kara) bądź 3♦ (3♠ – trefle i piki), N zapowie dograną w ten kolor. W sekwencji drugiej – po polskiej dwukolorówce 2♥ – takiej możliwości niestety nie ma; po ewentualnej odpowiedzi (na pytające 2BA odpowiadającego) 3♣ czy 3♦ – zapowiedź 3♥ e-N-a byłaby bowiem forsująca. Tak przynajmniej stanowi opis systemu Wspólny Język 2000. Wszystko zatem, co może zrobić w tym rozdaniu odpowiadający, to zainwitować końcówkę w kiery sztuczną zapowiedzią 3♦.

Istnieje też jednak inna wersja licytacji po otwarciach 2♥/♠. Otóż pytanie 2BA jest w niej co najmniej inwitem do końcówki, można więc po nim wyhamować w częściówce. Po pokazaniu przez otwierającego drugiego koloru działa wówczas zasada: (zachęcająco) starszy kolor otwierającego uzgadnia drugi kolor starszy, a młodszy – drugi młodszy. Nie obowiązuje ona oczywiście po otwarciu 2♥ i wskazaniu przez otwierającego kolorów starszych (odzywką 3♥; choć i wówczas można przyjąć, że 3♠ nie forsują, forsująco uzgadnia się natomiast ten kolor zapowiedzią 4♦; 4♣ zaś to zachęcające uzgodnienie kierów). W oparciu o takie rozwiązanie konwencyjne można by w tym rozdaniu zadać pytanie 2BA:

¹ karta nieco zbyt słaba na pierwszoręczne otwarcie

² dwukolorówka kiery i inny

³ pytanie, może być tylko inwit

⁴ kiery i trefle

⁵ nieforsujące (inwit)

Jeśliby zaś S odpowiedział 3♥ – kiery i piki, jego partner wrzuciłby końcówkę w ten drugi kolor (wiedziałby bowiem o obecności na ich linii dziewięciu atutów, a to przecież prawdziwy skarb!).

Zgodnie z oczekiwaniami e-N-a jego piki nie są w tym rozdaniu wiele warte, jeśli zatem tylko przeciwko ostatecznym 3♥(S) czy 4♥(S) obrońca W nie wyjdzie w ten ostatni kolor, rozgrywający będzie musiał oddać kiera (co najmniej jednego, dwa, gdy niespecjalnie w tych okolicznościach poprawnie zagra na impas culbertsonowski), trefla oraz dwa kara. Ale już ewentualne 4♥(N) to prawdziwy challenge – otóż grę tę położy jedynie pierwszy wist treflowy. Każdy inny puści bowiem lewę, po ataku pikowym N będzie tylko musiał zrzucić ze stołu karo.

Możliwe jest tu zatem wszystko: od 140, poprzez 170 i 420 dla NS, aż po 50 dla WE. Ostatnie dwa zapisy są jak najbardziej możliwe, jeśli bowiem S da pierwszoręczne otwarcie dwukolorowe, to niejeden graczy N – z 16 PC i dwoma fitami w kolorach partnera – w ten czy inny sposób doprowadzi do końcówki kierowej.

Minimaks teoretyczny: 3♥(NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 7 (NS);

♥ – 9 (NS);

♠ – 8 (WE);

BA – 8 (N!).