Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.

Rozdanie 5 Rozd. N, po partii: NS	♠ 74 ♥ 3 ♦ J98 ♣ AJT9743
♠ QT9532 ♥ A642 ♦ 4 ♣ Q6		♠ KJ ♥ QJ9875 ♦ K73 ♣ 82
	♠ A86 ♥ KT ♦ AQT652 ♣ K5

¹ jeżeli stosowany system zezwala na takie otwarcie w założeniach niekorzystnych

² karta odrobinę za słaba na wejście 3♥

albo:

¹ gdy otwarcia 3♣ dać nie można

² naturalne słabe dwa

³ naturalne, 15–18 PC, nieco lepszy opis tej ręki (i jej potencjału) niż alternatywne 3♦

albo:

¹ gdy otwarcia 3♣ dać nie można

² naturalne słabe dwa

³ naturalne, 15–18 PC, nieco lepszy opis tej ręki (i jej potencjału) niż alternatywne 3♦

¹ gdy otwarcia 3♣ dać nie można

² multi

³ naturalne, 15–18 PC, nieco lepszy opis tej ręki (i jej potencjału) niż alternatywne 3♦

⁴ wywołanie koloru partnerowego longera

albo:

¹ gdy otwarcia 3♣ dać nie można

² multi

³ naturalne, 15–18 PC, nieco lepszy opis tej ręki (i jej potencjału) niż alternatywne 3♦

⁴ wywołanie koloru partnerowego longera

⁵ do koloru partnera!

Najlepiej ułoży się to rozdanie (dla strony NS) tam, gdzie N będzie mógł i zdecyduje się na otwarcie 3♣, mimo niekorzystnych dla jego strony założeń. Najprawdopodobniej wyłączy ono bowiem stronę przeciwną z licytacji, którą zakończą 3BA gracza S. I ten będzie wówczas mógł wziąć wszystkie trzynaście lew (chyba że W ściągnie na pierwszym wiście ♥A), a nawet jedną więcej: siedem treflowych, sześć karowych oraz ♠A. Wystarczy, że zaimpasuje ♦K, co będzie posunięciem w zasadzie pewnym. Nawet bowiem, gdy W nie zaatakuje w kiery, będzie wiadomo, że to on jest posiadaczem asa w tym kolorze (spod innego honoru czy z blotek na pewno bowiem w kiery by wyszedł). Tak czy owak – to przecież gra na maksy, kiedy zatem istnieje racjonalna szansa na zdobycie dużej liczby lew, grzechem byłoby jej nie wykorzystać.

Tam zaś, gdzie N będzie musiał spasować, więcE da na drugiej ręce otwarcie słabymi 2♥ czy 2♦ multi, jego partner będzie walczył na wysokich szczeblach. Pół biedy (dla strony NS), gdy zadowoli się zgłoszeniem 4♥, wówczas N zrobi z nadróbką swoje 5♣ i uratuje jeszcze dla swej strony przyzwoity zapis. Tam jednak, gdzie W pójdzie jeszcze – po 5♣ e-N-a – na 5♥, gracz S najprawdopodobniej zapowiedź tę już skontruje. Ma bowiem zbyt dużo dziur w karcie, aby zapowiedzieć szlemika. Co innego, gdyby jego ♥K znajdował się w karach…

Po optymalnej obronie 5♥(WE) zostanie położone bez trzech, z kontrą za 500. Powiedzmy, że S zaatakuje przeciwko tej grze ♣K. A kiedy utrzyma się, ściągnie też ♦A oraz ♠A (tego ostatniego niekoniecznie) i powtórzy treflem. A jego partner zabije tę lewę ♣A i zagra w ten kolor po raz trzeci (!). Wypromuje to w ręce e-S-a pewną wziątkę atutową – na jego ♥K 10. Jeśli bowiem rozgrywający przebije tę lewę małym kierem (albo nie przebije jej w ogóle), S nadbije (przebije) ją ♥10. I albo zdobędzie tę wziątkę, albo – jeśli przeciwnik dokona nadbitki ♥A w dziadku – lewę weźmie ♥K u e-S-a. Jeżeli natomiast trzeci trefl zostanie przebity w ręce E ♥D/W, S dokona jakiejś obrzutki – skutkiem czego jego konfiguracja ♥K 10 sec zostanie automatycznie podniesiona do rangi pewnej wziątki. Wpadka na 5♥(E) z kontrą wyniesie wówczas bez trzech, za 500. Podobnie powinno zdarzyć się w przypadku kontraktu 5♥(W), po ataku karowym albo pikowym (bądź też treflowym różnym od asa).

Najpopularniejszymi wpisami w turniejowych protokołach tego rozdania będą zatem 720, 620, 500 i 300 dla NS – te ostatnie za wpadkę przeciwników tylko bez dwóch, nie tyle może na 4♥, co na 5♥ po mniej niż doskonała obronie.

Minimaks teoretyczny: 7♥(WE) z kontrą, 8 lew; 1100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 12 (NS);

♦ – 12 (NS);

♥ – 8 (WE);

♠ – 8 (WE);

BA – 12 (S!).