Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ J973 ♥ K3 ♦ A4 ♣ QJT53
♠ AT4 ♥ QJ4 ♦ KT763 ♣ 92		♠ 52 ♥ A862 ♦ QJ9852 ♣ 7
	♠ KQ86 ♥ T975 ♦ ♣ AK864

¹ także we Wspólnym Języku, jako że nie powinno się otwierać precisionowskimi 2♣ z układem 5440, szczególnie z obiema starszymi czwórkami

² blokujące

albo:

¹ także we Wspólnym Języku, jako że nie powinno się otwierać precisionowskimi 2♣ z układem 5440, szczególnie z obiema starszymi czwórkami

² jeszcze bardziej blokujące

Tak czy inaczej, skończy się na końcówce w piki, na ogół rozgrywanej przez N. I cóż, jeśli tylko obrońca E wyjdzie przeciwko niej w singla treflowego, a potem jego partner zabije asem pierwszą rundę pików i powtórzy treflem do przebitki (wolno mu też będzie zagrać przedtem ♥D), gra zostanie położona bez jednej. Wist dosyć oczywisty – na ogół zatem końcówki pikowe będą kładzione.

W nieco lepszej sytuacji znalazłby się w tym rozdaniu gracz S, gdyby to on został rozgrywającym kontraktu 4♠. Będzie to możliwe tam, gdzie duety NS grają w takiej sytuacji (po wejściu przeciwnika 1♦) transferami, wówczas kontra e-N-a wskazuje kiery, a jego zapowiedź 1♥ – piki. W takich okolicznościach dojdzie w tym rozdaniu właśnie do kontraktu 4♠(S), przeciwko któremu obrońca W raczej nie wyjdzie w trefla. Może jednak z powodzeniem zaatakować ♥D, a wówczas jego partner weźmie ♥A pierwszą albo drugą lewę kierową i bezlitośnie odwróci w trefla.

Najczęstszym wpisem w turniejowy protokół rozdania winno zatem być 50 dla WE, wpisów w wysokości 420 dla NS znajdzie się w nim bez wątpienia dużo, dużo mniej.

Minimaks teoretyczny: 3♠(NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 9 (WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 9 (NS);

BA – 6 (NS).