Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.

Rozdanie 27 Rozd. S, po partii: -	♠ 52 ♥ AQ987 ♦ K963 ♣ 54
♠ KQJT ♥ 3 ♦ A75 ♣ Q8763		♠ 9876 ♥ T64 ♦ 42 ♣ KJ92
	♠ A43 ♥ KJ52 ♦ QJT8 ♣ AT

¹ 15–17 PC

² kontra dwukolorowa – 5⁺♣/♦–4♥/♠ (czyli co najmniej młodsza piątka i dokładnie starsza czwórka)

³ karna, od ładnych dziewięciu miltonów

⁴ po rekontrze wszystkie zapowiedzi E byłyby naturalne (z własnego koloru)

⁵ 5⁺♣–4♥/♠

⁶ forsujący (według najczęstszego postulatu teoretycznego rekontra stwarza w tej sekwencji forsing do wysokości 2BA)

⁷ wchodzi też w rachubę podniesienie do 3♣, choćby ze względów wistowych

⁸ naturalne, cztery kiery, forsujące, S nie ma kontry na 2♣

⁹ przeciwnicy uzgodnili kiery, przeto partner musi mieć piki, ma też najprawdopodobniej tylko jednego kiera; w oparciu o dwa dobrze zafitowane kolory WE mogą zatem bardzo opłacalnie obronić końcówkę przeciwników

¹⁰ jeżeli partner ma singla pik, S chce, aby poszedł on na 5♥

¹¹ dwa piki, stąd kontra

albo…

¹ 15–17 PC

² kontra dwukolorwa – 5⁺♣/♦–4♥/♠ (czyli co najmniej młodsza piątka i dokładnie starsza czwórka)

³ karna, od ładnych dziewięciu miltonów

⁴ po rekontrze wszystkie zapowiedzi E byłyby naturalne (z własnego koloru)

⁵ 5⁺♣–4♥/♠

⁶ forsujący (według najczęstszego postulatu teoretycznego rekontra stwarza w tej sekwencji forsing do wysokości 2BA)

⁷ wchodzi też w rachubę podniesienie do 3♣, choćby ze względów wistowych

⁸ S nie ma kontry na 3♣ ani nadwyżki honorowej, zasadniczo jego pas nie forsuje

⁹ to też zasadniczo nie forsuje, ale z fitem partner powinien podnieść do szczebla końcówki (alternatywa to skok na 4♥ albo zapowiedź 4♣)

¹⁰ oczywiste podniesienie

¹¹ przeciwnicy uzgodnili kiery, przeto partner musi mieć piki, ma też najprawdopodobniej tylko jednego kiera; w oparciu o dwa dobrze zafitowane kolory WE mogą zatem bardzo opłacalnie obronić końcówkę przeciwników

¹² jeżeli partner ma singla pik, S chce, aby poszedł on na 5♥

¹³ dwa piki,, stąd kontra

Rozdanie to to niekwestionowany triumf konwencyjnej kontry dwukolorowej po otwarciu przeciwnika silnym 1BA. Końcówka w kiery zostałaby na linii NS bezproblemowo zrealizowana, są bowiem wówczas jedynie trzy przegrywające – po jednej w każdym z kolorów bocznych. Kiedy jednak gracz E dowie się: najpierw od partnera, że ma on co najmniej pięć trefli, a potem od przeciwników, iż partner posiada z boku cztery piki, na pewno zapowie obronne 4♠. W oparciu o dwa dobrze zafitowane kolory powinno to być posunięciem wielce opłacalnym, tym bardziej że założenia są równe, przedpartyjne. Istotnie, wszystko, co będą wówczas mogli zrobić dużo silniejsi (24:16 PC) gracze NS, to te 4♠ skontrować, ich ewentualne 5♥ zostałoby już bowiem łatwo położone. Zaś grając 4♠, E – niezależnie od pierwszego wistu i dalszej obrony ze strony oponentów – odda tylko po jednej lewie w każdym z kolorów, wpadnie zatem zaledwie bez jednej, z kontrą za 100. Trudno o bardziej opłacalną obronę. Stad takie podsumowanie: Triumf konwencji kontra dwukolorowa po otwarciu przeciwników silnym 1BA oraz nagroda dla gracza E za czujność (nie przespał licytacji!) i celną dedukcję.

W protokole rozdania pojawią się jednak przede wszystkim wpisy w wysokości 420 dla NS, te dużo niższe – tylko 100 dla NS – będą tam dużo rzadsze, zapewnią jednak graczom WE notę zbliżoną do maksymalnej.

Minimaks teoretyczny: 4♠(WE) z kontrą, 9 lew; 100dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 10 (NS);

♥ – 10 (NS);

♠ – 9 (WE);

BA – 8 (NS).