Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 17 Rozd. N, po partii: -	♠ A J 7 4 ♥ 5 4 3 ♦ A 5 ♣ Q 10 6 3
♠ Q 5 ♥ K J 9 6 ♦ K 10 8 6 4 ♣ 8 5		♠ K 10 9 3 2 ♥ 8 7 ♦ 3 2 ♣ A 9 7 2
	♠ 8 6 ♥ A Q 10 2 ♦ Q J 9 7 ♣ K J 4

¹karta zbyt słaba na pierwszoręczne otwarcie

²w turnieju na maksy, kiedy to generalnie nie opłaca się dociskać podlimitowych końcówek – raczej pas, tym bardziej że kara e-S-a leżą pod karami zgłaszającego ten kolor gracza W

albo:

Kiedy N da na pierwszej ręce wątpliwe otwarcie, jego para nie uniknie już w żaden sposób końcówki.

Przeciwko bezatutowej grze e-N-a obrońca E wyjdzie karem – gdy partner licytował ten kolor, albo pikiem. Natomiast W, gdy to on znajdzie się na pierwszym wiście (tak stanie się najczęściej), na pewno zaatakuje w swoje kara. Rozkłady nie są dla strony NS przychylne – kiery leżą za kierami, a piki za pikami, po starannej, acz nietrudnej obronie wszystko zatem, co będzie mógł osiągnąć w tym rozdaniu rozgrywający, to skompletować osiem wziątek Najczęściej będą to trzy trefle, trzy kara oraz dwa asy w kolorach starszych. Bez wyraźnego błędu ze strony obrońców o dziewiątej wziątce nie będzie raczej mowy.

Najpopularniejszymi wpisami w protokole rozdania będą przeto minimaksowe 120 dla NS oraz wpadkowe 50 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 2BA(NS), 8 lew; 120 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 7 (S!);

♥ – 7 (NS);

♠ – 8 (NS);

BA – 8 (NS).