Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW	♠ A 8 4 ♥ 9 4 ♦ Q J 7 ♣ A 7 6 4 3
♠ 5 2 ♥ K J 8 3 ♦ K 10 6 5 4 2 ♣ 2		♠ Q 10 9 7 ♥ A Q 2 ♦ 9 3 ♣ Q J 9 8
	♠ K J 6 3 ♥ 10 7 6 5 ♦ A 8 ♣ K 10 5

Nasz System:

¹otwarcie wątpliwe, ale dopuszczalne

²naturalne, 5⁺♣, forsing na jedno okrążenie

³kontra wywoławcza, wskazanie też stosownej siły

albo:

¹otwarcie wątpliwe, ale dopuszczalne

²naturalne, 5⁺♣, forsing na jedno okrążenie

³kontra wywoławcza, wskazanie też stosownej siły

⁴wątpliwe, przede wszystkim ze względu na niekorzystne założenia

⁵kontra mocno propozycyjna

Wspólny Język:

¹otwarcie wątpliwe, ale dopuszczalne

²nieforsujące

³kontra wywoławcza, wskazanie też stosownej siły

¹otwarcie wątpliwe, ale dopuszczalne

²naturalne, 5⁺♣, forsing na jedno okrążenie

³kontra wywoławcza, wskazanie też stosownej siły

⁴wątpliwe, przede wszystkim ze względu na niekorzystne założenia

⁵w tym wypadku jest to kontra wyraźnie nadwyżkowa, też z pewnym elementem propozycyjności

Mimo że w Naszym Systemie 2♣ e-N-a forsują na jedno okrążenie, we Wspólnym Języku jest to natomiast licytacja nieforsująca, obie sekwencje brzmią tak samo i prowadzą do takich samych rezultatów.

albo:

¹otwarcie wątpliwe

²kontra nadwyżkowa

Mimo układu 5332 ręka e-N-a nie jest bynajmniej typowo bezatutowa, nie tylko dlatego, iż asy to honory bardziej przydatne/wartościowe przy grze w kolor. W pierwszych sekwencjach gracz ten powinien przeto zgłosić naturalne 2♣ – forsujące na jedno okrążenie czy nieforsujące – a nie 2BA. W ostatniej sprawa jest nieco bardziej złożona, choć i tu mocno prawdopodobne, iż na swą wznawiającą kontrę partner ma co najmniej trzy trefle. A gdy będzie miał ich cztery, gra w ten kolor będzie na ogół dużo lepsza/bezpieczniejsza od bezatutowej.

I tak przeciwko 3♣(N) E zaatakuje karem. Powiedzmy, że W weźmie pierwszą lewę ♦K, odwróci w kiera i broniący zagrają trzy razy w ten kolor. Rozgrywający przebije i nawet jeśli w lewie następnej ściągnie ♣A i będzie kontynuował atutem, odniesie sukces. Podłożonego przez E ♣W (na jego ♣9 w oczywisty sposób wstawi ze stołu ♣10) pobije bowiem dziadkowym ♣K, następnie zaś zgra ♦A oraz ♠A, zaimpasuje piki waletem na stole, ściągnie ♠K, przebije w ręce czwartą rundę tego koloru, po czym, w dwukartowej końcówce…

… zagra z ręki ♦D i zdobędzie dziewiątą wziątkę na manewrze złodziejskim.

Przeciwko 2BA(N) także padnie wist karowy, lecz W będzie rzecz jasna kontynuował karem. I teraz nawet jeśli N przejdzie do ręki ♠A i wyjdzie stamtąd treflem, E podstawi się figurą i kontrakt nie będzie mógł zostać zrealizowany. Wszystko, co będzie mógł wziąć rozgrywający, to dwa kara, dwa trefle i trzy piki. Wreszcie tam, gdzie W nie zauważy założeń i przepchnie się na 3♦, zostanie przez e-N-a skontrowany i wpadnie bez jednej, za magiczne 200 punktów; będzie bowiem musiał oddać pięć oczywistych lew: dwie pikowe, treflową i dwie karowe.

W protokole rozdania oprócz minimaksowych 110 dla NS (wychodzą jej też 2♠) spotkamy wpadkowe 50 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny:  2♠(NS), 8 lew albo 3♣(NS), 9 lew;  110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 8 (WE);

♥ – 6 (NS,WE!);

♠ – 8 (NS);

BA – 7 (NS).