KMP 1/2016 - analiza rozdań
Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.
Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW |
♠ A 8 4 ♥ 9 4 ♦ Q J 7 ♣ A 7 6 4 3 |
|
♠ 5 2 ♥ K J 8 3 ♦ K 10 6 5 4 2 ♣ 2 |
![]() |
♠ Q 10 9 7 ♥ A Q 2 ♦ 9 3 ♣ Q J 9 8 |
♠ K J 6 3 ♥ 10 7 6 5 ♦ A 8 ♣ K 10 5 |
Nasz System:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1♣1 |
1♦ |
2♣2 |
ktr.3 |
3♣ |
pas |
pas |
pas |
|
1otwarcie wątpliwe, ale dopuszczalne
2naturalne, 5+♣, forsing na jedno okrążenie
3kontra wywoławcza, wskazanie też stosownej siły
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1♣1 |
1♦ |
2♣2 |
ktr.3 |
3♣ |
3♦4 (?) |
ktr.5 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1otwarcie wątpliwe, ale dopuszczalne
2naturalne, 5+♣, forsing na jedno okrążenie
3kontra wywoławcza, wskazanie też stosownej siły
4wątpliwe, przede wszystkim ze względu na niekorzystne założenia
5kontra mocno propozycyjna
Wspólny Język:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1♣1 |
1♦ |
2♣2 |
ktr.3 |
3♣ |
pas |
pas |
pas |
|
1otwarcie wątpliwe, ale dopuszczalne
2nieforsujące
3kontra wywoławcza, wskazanie też stosownej siły
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1♣1 |
1♦ |
2♣2 |
ktr.3 |
3♣ |
3♦4 (?) |
ktr.5 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1otwarcie wątpliwe, ale dopuszczalne
2naturalne, 5+♣, forsing na jedno okrążenie
3kontra wywoławcza, wskazanie też stosownej siły
4wątpliwe, przede wszystkim ze względu na niekorzystne założenia
5w tym wypadku jest to kontra wyraźnie nadwyżkowa, też z pewnym elementem propozycyjności
Mimo że w Naszym Systemie 2♣ e-N-a forsują na jedno okrążenie, we Wspólnym Języku jest to natomiast licytacja nieforsująca, obie sekwencje brzmią tak samo i prowadzą do takich samych rezultatów.
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas1 |
pas |
1♣ |
pas |
1♥ |
2♦ |
pas |
pas |
ktr.2 |
pas |
2BA/3♣ |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1otwarcie wątpliwe
2kontra nadwyżkowa
Mimo układu 5332 ręka e-N-a nie jest bynajmniej typowo bezatutowa, nie tylko dlatego, iż asy to honory bardziej przydatne/wartościowe przy grze w kolor. W pierwszych sekwencjach gracz ten powinien przeto zgłosić naturalne 2♣ – forsujące na jedno okrążenie czy nieforsujące – a nie 2BA. W ostatniej sprawa jest nieco bardziej złożona, choć i tu mocno prawdopodobne, iż na swą wznawiającą kontrę partner ma co najmniej trzy trefle. A gdy będzie miał ich cztery, gra w ten kolor będzie na ogół dużo lepsza/bezpieczniejsza od bezatutowej.
I tak przeciwko 3♣(N) E zaatakuje karem. Powiedzmy, że W weźmie pierwszą lewę ♦K, odwróci w kiera i broniący zagrają trzy razy w ten kolor. Rozgrywający przebije i nawet jeśli w lewie następnej ściągnie ♣A i będzie kontynuował atutem, odniesie sukces. Podłożonego przez E ♣W (na jego ♣9 w oczywisty sposób wstawi ze stołu ♣10) pobije bowiem dziadkowym ♣K, następnie zaś zgra ♦A oraz ♠A, zaimpasuje piki waletem na stole, ściągnie ♠K, przebije w ręce czwartą rundę tego koloru, po czym, w dwukartowej końcówce…
|
♠ – ♥ – ♦ D ♣ 7 |
|
♠ – ♥ K ♦ 10 ♣ – |
|
♠ – ♥ – ♦ – ♣ D 9 |
|
♠ – ♥ 10 ♦ – ♣ 10 |
|
… zagra z ręki ♦D i zdobędzie dziewiątą wziątkę na manewrze złodziejskim.
Przeciwko 2BA(N) także padnie wist karowy, lecz W będzie rzecz jasna kontynuował karem. I teraz nawet jeśli N przejdzie do ręki ♠A i wyjdzie stamtąd treflem, E podstawi się figurą i kontrakt nie będzie mógł zostać zrealizowany. Wszystko, co będzie mógł wziąć rozgrywający, to dwa kara, dwa trefle i trzy piki. Wreszcie tam, gdzie W nie zauważy założeń i przepchnie się na 3♦, zostanie przez e-N-a skontrowany i wpadnie bez jednej, za magiczne 200 punktów; będzie bowiem musiał oddać pięć oczywistych lew: dwie pikowe, treflową i dwie karowe.
W protokole rozdania oprócz minimaksowych 110 dla NS (wychodzą jej też 2♠) spotkamy wpadkowe 50 po stronie przeciwnej.
Minimaks teoretyczny: 2♠(NS), 8 lew albo 3♣(NS), 9 lew; 110 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 9 (NS);
♦ – 8 (WE);
♥ – 6 (NS,WE!);
♠ – 8 (NS);
BA – 7 (NS).