Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.

Rozdanie 11 Rozd. S, po partii: -	♠ A 10 9 7 6 2 ♥ A Q 3 ♦ A Q 7 ♣ 4
♠ 5 4 ♥ J 9 8 6 ♦ J 3 ♣ A Q 10 8 5		♠ Q 8 3 ♥ 10 7 5 2 ♦ K 6 5 4 ♣ J 6
	♠ K J ♥ K 4 ♦ 10 9 8 2 ♣ K 9 7 3 2

¹kolor nieco za słaby na ten rebid, ale bez pomocy konwencji (np. gazzilli) trzeba by było zaimprowizować rebid 2♦ z trzykartu:

¹alternatywa to 2♠ albo 3♦, rebid 2BA najlepiej jednak oddaje siłę honorową rękiS

Zresztą także po ewentualnych 2♠ czy 3♦ partnera otwierający powiedziałby 3♠, wskazując sześciokart (lub – wyjątkowo – bardzo dobrą piątkę), zaś S podniósłby do 4♠.

Przeciwko 4♠(N) E wyjdzie najprawdopodobniej pasywnie w kiera. Rozgrywający może wziąć tę lewę w ręce i zagrać trefla do króla, aby ewentualnie wyrzucić nań potem kiera z ręki. Teraz jednak ♣K zostanie zabity ♣A i W ponowi kierem albo zagra w trefla do skrótu. Jeśli chodzi o sam kolor pikowy, to jego optymalne rozwiązanie – by nie oddać lewy – to ściągnięcie ♠K i zagranie ♠W na impas. Pozwoli to osiągnąć cel przy singlowej, drugiej i trzeciej ♠D u W oraz singlowej u E. Alternatywne zagranie w pierwszej rundzie koloru na impas waletem pozwoli wyłapać singlową, drugą i trzecią ♠D u E, nie przyniesie natomiast sukcesu przy singlowej ♠D u W. Szansa tej ostatniej konfiguracji to znów 2,8%, więc o tyle punktów procentowych rozgrywka pierwsza jest lepsza od drugiej.

W tym wypadku dochodzi jednak jeszcze konieczność zaimpasowania kar, często dwukrotnego, a w tym celu trzeba dwukrotnie zagrać ze stołu. Powiedzmy przeto, iż po utrzymaniu się w dziadku ♥K (w trzeciej lewie) gracz N wykorzysta ten pobyt tamże, by zaimpasować kara. W turniejowym rozdaniu puści ♦10 wkoło, E weźmie więc tę lewę ♦K. Drugi impas w tym kolorze nie będzie już potrzebny, przeto rozgrywający będzie mógł sobie pozwolić na lepsze rozwiązanie pików: ♠K i ♠W wkoło. Gdyby jednak ♦10 została zabita przez E waletem, rozgrywający potrzebowałby jeszcze jednego dojścia do stołu, aby wykonać impas przeciwko ♦K. A wówczas – aby nie stracić przy tym szansy impasu ♠D, choćby w gorszym wariancie rozwiązania tego koloru – należałoby wykonać impas ♠W na stole, aby nawet gdy manewr ten się nie uda, wrócić tam ♠K i zaimpasować ♦K. Słowem, wszystkie wymienione wyżej przesłanki przemawiają za tym, aby piki rozegrać tu na impas damy w ręce W, czyli nieskutecznie. Wypada mi tylko powtórzyć: Brydż nie zawsze jest sprawiedliwy, a lepsza technika bywa, że przegrywa z gorszą.

W protokole rozdania spotkamy przede wszystkim zapisy 420, ale też bez wątpienia i minimaksowe 450 dla NS.

Minimaks teoretyczny:  5♠(WE), 11 lew; 450 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (S!);

♦ – 11 (NS);

♥ – 7 (NS);

♠ – 11 (NS);

BA – 10 (NS).