Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

Rozdanie 13 Rozd. N, po partii: obie	♠ K 10 9 7 ♥ K Q J 10 2 ♦ A 9 5 ♣ 9
♠ 5 3 ♥ A 5 3 ♦ 10 7 4 ♣ J 10 7 6 4		♠ 8 6 4 2 ♥ 6 4 ♦ Q 6 3 ♣ A K 8 2
	♠ A Q J ♥ 9 8 7 ♦ K J 8 2 ♣ Q 5 3

¹5⁺♥–4♠, rewers

²modelowy układ 4–5–3–1

³jeśli ma wychodzić prawidłowy szlemik, dalsza inicjatywa musi wyjść od partnera

Tym bardziej że S wskazał już średnią rękę z fitem kierowym, gdyby był słabszy, skoczyłby na 4♥ w poprzednim okrążeniu. Teraz dowiedział się też, że z jego 13 miltonów ♣D jest wartością do niczego nieprzydatną.

Przeciwko kierowej końcówce e-N-a E zaatakuje ♣A, a w lewie drugiej pasywnie odejdzie pikiem. Rozgrywający odda jeszcze tylko asa atu, ♦D znajduje się bowiem w jednostronnym impasie, przeto zostanie bezwzględnie wyłapana. Impas Czekańskiego, czyli tzw. czekanka: ♦W z ręki N, a potem impas przeciwko hipotetycznej ♦10 u gracza E, na pewno nie przyjdzie mu do głowy. Nie byłoby zresztą ku temu najmniejszych powodów.

W protokole rozdania dominować będą bez reszty minimaksowe zapisy 650 dla NS.

Minimaks teoretyczny:  5♥(NS), 11 lew; 650 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7(NS);

♦ – 10 (NS);

♥ – 11 (NS);

♠ – 10 (NS);

BA – 9 (NS).