Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 17 Rozd. N, po partii: -	♠ 10 8 7 4 2 ♥ K Q 8 3 ♦ J 2 ♣ 6 5
♠ 6 5 3 ♥ 6 2 ♦ K Q 9 7 ♣ K Q 10 3		♠ A J ♥ A 7 5 4 ♦ A 10 5 4 ♣ 9 7 4
	♠ K Q 9 ♥ J 10 9 ♦ 8 6 3 ♣ A J 8 2

To będzie gra bardzo popularna. Lepsza byłaby częściówka w kara, kiedy to rozgrywający wziąłby aż 10 lew, tę osiągną jednak jedynie te duety tej linii WE, które grają otwarciem karo z czwórki.

Przeciwko 1BA(W) N zaatakuje pikiem. Rozgrywający zadysponuje ze stołu waleta, którego S pobije ♠D i powtórzy ♠K. Będzie bowiem wiedział, że partner wyszedł spod ♠10 – niezależnie od tego, czy pierwszy wist został oddany czwartą najlepszą ♠4, czy drugą z góry ♠8. Rozgrywka nie będzie ani trochę skomplikowana – W zagra trefla do króla, ściągnie ♦K oraz ♦A i ponowi ze stołu treflem. Najpóźniej w trzeciej rundzie tego koloru S będzie musiał wskoczyć asem i zagrać pika, jego partner odbierze wówczas trzy wziątki w tym kolorze. Rozgrywający skompletuje przeto tylko osiem lew.

To właśnie – 120 dla WE – powinien być najpopularniejszy wpis w turniejowym protokole tego niezbyt interesującego rozdania.

Minimaks teoretyczny: 4♦(WE), 10 lew; 130 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 10 (WE);

♥ – 7 (NS);

♠ – 7 (NS);

BA – 8 (WE).